Ik zou het nog wel eens willen hebben over De Dood. Mijn God, wat gaan dr toch veel dood. Sterker: iedereen gaat dood...
Ik wil hierbij aangeven dat alles en iedereen wat lijkt te sterven, sterft IN JOU. Het is jouw idee, jouw concept, jouw creatie van het fenomeen sterven.
Nu kan ik me voorstellen dat je denkt dat het sterven hierbij gebagatelliseerd wordt; dat is geenszins de bedoeling. Sterven van een dierbare is zeer ingrijpend en heeft geen ontkenning of verzachting nodig. Sterven hoort bij leven, het niets anders dan dat;beiden zijn volkomen gelijk aan elkaar.
Waar ik echter naar wijs is dat het sterven van een ander altijd plaatsvind IN JOU, dat jij de enige bent in wiens bewustzijn dat plaatsvindt, dat jij degene bent die dat ervaart en er van alles aan beleeft, in welke hoedanigheid dan ook.
Het sterven IS jou.
Jij als levende, hebt daar eigenlijk niet wezenlijk een boodschap aan, niet meer dan dat ene verschrikkelijke gemis, dat een ander er niet meer lijkt te zijn - voor jou. Dat je een ander niet meer lijkt te kunnen aanraken, te kunnen liefhebben.
Echter, die ander, die ene ander die je verloren lijkt te hebben, leeft in jou. Hij of zij is een levend gebeuren IN JOU.
Jij bent het sterven zelf, jij bent die ander, die ander is jou.
Dat is zeer moeilijk te bevatten, omdat wij gewend zijn ons afgescheiden te zien van de ander. Van je kind, van je buurman, van je geliefde.
Echter, in het diepste van je wezen, in essentie, is er geen afscheiding. Alles wat jij ervaart, alles wat jij beleeft, voelt en ziet, is een geschenk, een geschenk wat je wel moet aanvaarden en wat je altijd , echt altijd de weg wijst naar je WARE Zijn. Je ware IK.
Je ware IK die niets anders kan doen dan jou te geven om - ondanks het gegeven van De Dood en verlies - om jou te geven wat je nodig hebt om te ervaren wie je WERKELIJK bent.
Dat wil ik je meegeven voor vandaag. Het is een troost, het is een realisatie dat jij niet alleen bent, maar dat jij ALLES bent en dat je gezien en gehoord wordt.
XXX
Ik wil hierbij aangeven dat alles en iedereen wat lijkt te sterven, sterft IN JOU. Het is jouw idee, jouw concept, jouw creatie van het fenomeen sterven.
Nu kan ik me voorstellen dat je denkt dat het sterven hierbij gebagatelliseerd wordt; dat is geenszins de bedoeling. Sterven van een dierbare is zeer ingrijpend en heeft geen ontkenning of verzachting nodig. Sterven hoort bij leven, het niets anders dan dat;beiden zijn volkomen gelijk aan elkaar.
Waar ik echter naar wijs is dat het sterven van een ander altijd plaatsvind IN JOU, dat jij de enige bent in wiens bewustzijn dat plaatsvindt, dat jij degene bent die dat ervaart en er van alles aan beleeft, in welke hoedanigheid dan ook.
Het sterven IS jou.
Jij als levende, hebt daar eigenlijk niet wezenlijk een boodschap aan, niet meer dan dat ene verschrikkelijke gemis, dat een ander er niet meer lijkt te zijn - voor jou. Dat je een ander niet meer lijkt te kunnen aanraken, te kunnen liefhebben.
Echter, die ander, die ene ander die je verloren lijkt te hebben, leeft in jou. Hij of zij is een levend gebeuren IN JOU.
Jij bent het sterven zelf, jij bent die ander, die ander is jou.
Dat is zeer moeilijk te bevatten, omdat wij gewend zijn ons afgescheiden te zien van de ander. Van je kind, van je buurman, van je geliefde.
Echter, in het diepste van je wezen, in essentie, is er geen afscheiding. Alles wat jij ervaart, alles wat jij beleeft, voelt en ziet, is een geschenk, een geschenk wat je wel moet aanvaarden en wat je altijd , echt altijd de weg wijst naar je WARE Zijn. Je ware IK.
Je ware IK die niets anders kan doen dan jou te geven om - ondanks het gegeven van De Dood en verlies - om jou te geven wat je nodig hebt om te ervaren wie je WERKELIJK bent.
Dat wil ik je meegeven voor vandaag. Het is een troost, het is een realisatie dat jij niet alleen bent, maar dat jij ALLES bent en dat je gezien en gehoord wordt.
XXX
