Als je
zoekende bent naar DE waarheid, kan het zijn dat je terecht komt bij een
spirituele leraar. Zelf heb ik nooit veel interesse voor leraren gehad. Al
wekte verslagen van toespraken van de toenmalige “Bagwhan” ( nu Osho) wel mijn belangstelling, ik heb een groot deel
van mijn leven besteed aan het ontdekken van mijn capaciteiten, mijn
persoonlijke ontwikkeling en het oplossen van persoonlijke problematiek. Ik heb
altijd gevoeld dat het nodig was eerst mijn persoonlijke obsessies te begrijpen
voordat ik me kon gaan bezighouden met grote filosofische levensvragen.
Toen een
leraar van de Advaita Vedante (Jan van Delden) heel toevallig op mijn pad
kwam, kon ik het niet voor elkaar
krijgen (via de mail) persoonlijke informatie van hem te ontfutselen. Wie was
deze man eigenlijk, was hij aantrekkelijk? Wat vond hij leuk en waar hield hij
beslist niet van? Wijselijk liet hij me steeds weten dat het daar niet om ging.
Waarheid gaat voorbij het persoonlijke.
Op een gegeven
moment kon ik inzien dat vragen over een persoonlijk leven van een spiritueel
leraar erg afleidend kunnen zijn van de kern waar het om gaat. Het punt is
namelijk dat het idee van een persoonlijkheid een onbelangrijk detail is als
het om universele waarheid gaat. Dit is lastig te passeren als je erg gehecht
bent aan je eigen persoonlijke ervaringen, je verleden, je familiaire afkomst,
je identiteit. In onze westerse maatschappij wordt individualiteit gezien als
een belangrijk aspect van persoonlijke ontwikkeling, een belangrijk aspect van
je ZIJN.
Naar mijn
mening heeft het idee van persoonlijkheid versus onpersoonlijkheid twee kanten:
als je op zoek bent naar waarheid vind ik het belangrijk dat je jezelf een
beetje (erg) kent. Dan bedoel ik dat je zo’n beetje weet en snapt wat je hebt
meegemaakt, wat voor een invloed dat op jouw persoonlijke leven heeft gehad en
dat je je familiegeschiedenis een beetje kent en aanvaardt. Dat je snapt wat
jouw sterke kanten zijn, waar je goed in bent en wat je lastig vindt. Dat je
voelt wat je nog heel graag zou willen bereiken in je leven, wat je diepste
wensen zijn. Kortom: dat je je bewust bent wat je drijft en wat je zoekt en dat
je daarin eerlijk bent naar jezelf toe.
Eerlijk zijn
naar jezelf betekent dat je niet voortdurend voor jezelf hoeft op te komen om
jezelf te verdedigen,maar dat je durft open te staan voor kritiek van anderen
zonder dat je daarbij meteen de strijd aan moet gaan. Je durft je eigen angsten
onder ogen te zien. Dus: je bent je bewust van je eigen reacties, je ongewilde,
geconditioneerde reacties.
Om dit in
beeld te krijgen moet je dus in staat zijn onbevooroordeeld naar jezelf durven
te kijken. Wees lief voor jezelf, accepteer al die KUT gevoelens over jezelf,
je angsten dat je misschien denkt dat je er niet mag zijn ( al weet je
dondersgoed dat dat geen waarheid is) , je zelfdestructieve gedachten, je
haatgevoelens naar anderen, je hartstocht of zogenaamde verboden
liefdesgevoelens, je jaloezie, je wanhoop, je vreugde. Alles,alles wat in jou
leeft, je hele persoonlijke leven!
Het is wat
je bent, wat je leeft, wat je doet, wat
geboren is, wat groeit en wat zal sterven...
En dat
laatste – het sterven- is zo makkelijk
als je voluit geleefd hebt, in volle acceptatie van wat jij bent, was, zal zijn,
in levende lijve! Je hele persoonlijke leven. Als je dat volledig in beeld
hebt,...dan is het volstrekt natuurlijk om
te zien dat je droomt. Dat je leven een fantastische droom is.
Een heerlijke illusie, een allesomvattende bevrijdende, allesmogelijke avontuur!
Alles is
goed. Alles is goed zoals het is. Het is goed, het is goed, het is goed.
Ik ervaar
dat als je je persoonlijke verhaal (in onze westerse maatschappij) accepteert,
dat dat de weg kan zijn naar binnen.
Je
persoonlijke verhaal is het verhaal dat verteld wil worden. Er is niks mis mee.
Ik heb me
lang afgevraagd of ‘verlichting’ effect heeft op de persoonlijkheid. Als iemand
verlicht is dan leek het mij dat die iemand een soort godheid is geworden, een
allesweter, iemand die van iedereen evenveel houdt, ongeconditioneerd. Het is
een mogelijkheid.
Het is ook
mogelijk dat als iemand verlicht is, dat diegene zijn voorkeuren behoudt. Zijn
persoonlijke unieke talenten, zijn geconditioneerde reacties. Is een
mogelijkheid.
Punt is dat
de vraag of verlichting effect heeft op persoonlijkheid geen relevante vraag
is. Verlichting bestaat namelijk niet. In mijn optiek is de hele wereld verlicht.
Er is geen tegendeel. Dat móet wel, omdat ik zie dat ik die ander bén. Ik bén
jou, ik bén de wereld, er is niets anders dan IK. Dit is het omslagpunt dat voor de meeste
mensen niet te verstouwen is, niet te begrijpen.
Daar heb ik echter geen omkijken naar. Omdat ikzelf dat onbegrip
zélf ben, ik ben het ‘niet te verstouwen’ zélf. Als je dit kan zien kan er onmogelijk lijden
bestaan. Als je dit kan zien kan je ook zien dat de wereld gebeurt zoals dat
past. Dat het moment niet bestaat als HET moment. Dat er geen nu is maar de
ALTIJD hetzelfde is als de NOOITTIJD. Dat er geen hier is, geen daar, maar dat ‘ruimte’
een concept is om er tijd in te kunnen laten bewegen.
Er is geen
ander, er is alleen JIJ waar de ander in plaats lijkt te vinden. Er is geen
geboren worden, er is geen dood, er is alleen JIJ waarin dit plaats lijkt te
vinden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten