Persoonlijk versus onpersoonlijk

Persoonlijk versus onpersoonlijk
Als je zoekende bent naar DE waarheid, kan het zijn dat je terecht komt bij een spirituele leraar. Zelf heb ik nooit veel interesse voor leraren gehad. Al wekte verslagen van toespraken van de toenmalige “Bagwhan” ( nu Osho) wel  mijn belangstelling, ik heb een groot deel van mijn leven besteed aan het ontdekken van mijn capaciteiten, mijn persoonlijke ontwikkeling en het oplossen van persoonlijke problematiek. Ik heb altijd gevoeld dat het nodig was eerst mijn persoonlijke obsessies te begrijpen voordat ik me kon gaan bezighouden met grote filosofische levensvragen.
Toen een leraar van de Advaita Vedante (Jan van Delden) heel toevallig op mijn pad kwam,  kon ik het niet voor elkaar krijgen (via de mail) persoonlijke informatie van hem te ontfutselen. Wie was deze man eigenlijk, was hij aantrekkelijk? Wat vond hij leuk en waar hield hij beslist niet van? Wijselijk liet hij me steeds weten dat het daar niet om ging. Waarheid gaat voorbij het persoonlijke.
Op een gegeven moment kon ik inzien dat vragen over een persoonlijk leven van een spiritueel leraar erg afleidend kunnen zijn van de kern waar het om gaat. Het punt is namelijk dat het idee van een persoonlijkheid een onbelangrijk detail is als het om universele waarheid gaat. Dit is lastig te passeren als je erg gehecht bent aan je eigen persoonlijke ervaringen, je verleden, je familiaire afkomst, je identiteit. In onze westerse maatschappij wordt individualiteit gezien als een belangrijk aspect van persoonlijke ontwikkeling, een belangrijk aspect van je ZIJN.

Naar mijn mening heeft het idee van persoonlijkheid versus onpersoonlijkheid twee kanten: als je op zoek bent naar waarheid vind ik het belangrijk dat je jezelf een beetje (erg) kent. Dan bedoel ik dat je zo’n beetje weet en snapt wat je hebt meegemaakt, wat voor een invloed dat op jouw persoonlijke leven heeft gehad en dat je je familiegeschiedenis een beetje kent en aanvaardt. Dat je snapt wat jouw sterke kanten zijn, waar je goed in bent en wat je lastig vindt. Dat je voelt wat je nog heel graag zou willen bereiken in je leven, wat je diepste wensen zijn. Kortom: dat je je bewust bent wat je drijft en wat je zoekt en dat je daarin eerlijk bent naar jezelf toe.
Eerlijk zijn naar jezelf betekent dat je niet voortdurend voor jezelf hoeft op te komen om jezelf te verdedigen,maar dat je durft open te staan voor kritiek van anderen zonder dat je daarbij meteen de strijd aan moet gaan. Je durft je eigen angsten onder ogen te zien. Dus: je bent je bewust van je eigen reacties, je ongewilde, geconditioneerde reacties.
Om dit in beeld te krijgen moet je dus in staat zijn onbevooroordeeld naar jezelf durven te kijken. Wees lief voor jezelf, accepteer al die KUT gevoelens over jezelf, je angsten dat je misschien denkt dat je er niet mag zijn ( al weet je dondersgoed dat dat geen waarheid is) , je zelfdestructieve gedachten, je haatgevoelens naar anderen, je hartstocht of zogenaamde verboden liefdesgevoelens, je jaloezie, je wanhoop, je vreugde. Alles,alles wat in jou leeft, je hele persoonlijke leven!
Het is wat je  bent, wat je leeft, wat je doet, wat geboren is, wat groeit en wat zal sterven...
En dat laatste – het sterven-  is zo makkelijk als je voluit geleefd hebt, in volle acceptatie van wat jij bent, was, zal zijn, in levende lijve! Je hele persoonlijke leven. Als je dat volledig in beeld hebt,...dan is het volstrekt natuurlijk om te zien dat je droomt. Dat je leven een fantastische droom is. Een heerlijke illusie, een allesomvattende bevrijdende, allesmogelijke avontuur!
Alles is goed. Alles is goed zoals het is. Het is goed, het is goed, het is goed.  
Ik ervaar dat als je je persoonlijke verhaal (in onze westerse maatschappij) accepteert, dat dat de weg kan zijn naar binnen.
Je persoonlijke verhaal is het verhaal dat verteld wil worden. Er is niks mis mee.
Ik heb me lang afgevraagd of ‘verlichting’ effect heeft op de persoonlijkheid. Als iemand verlicht is dan leek het mij dat die iemand een soort godheid is geworden, een allesweter, iemand die van iedereen evenveel houdt, ongeconditioneerd. Het is een mogelijkheid.
Het is ook mogelijk dat als iemand verlicht is, dat diegene zijn voorkeuren behoudt. Zijn persoonlijke unieke talenten, zijn geconditioneerde reacties. Is een mogelijkheid.

Punt is dat de vraag of verlichting effect heeft op persoonlijkheid geen relevante vraag is. Verlichting bestaat namelijk niet. In mijn optiek is de hele wereld verlicht. Er is geen tegendeel. Dat móet wel, omdat ik zie dat ik die ander bén. Ik bén jou, ik bén de wereld, er is niets anders dan IK.  Dit is het omslagpunt dat voor de meeste mensen niet te verstouwen is, niet te begrijpen.
 Daar heb ik echter  geen omkijken naar. Omdat ikzelf dat onbegrip zélf ben, ik ben het ‘niet te verstouwen’ zélf.  Als je dit kan zien kan er onmogelijk lijden bestaan. Als je dit kan zien kan je ook zien dat de wereld gebeurt zoals dat past. Dat het moment niet bestaat als HET moment. Dat er geen nu is maar de ALTIJD hetzelfde is als de NOOITTIJD.   Dat er geen hier is, geen daar, maar dat ‘ruimte’ een concept is om er tijd in te kunnen laten bewegen.
Er is geen ander, er is alleen JIJ waar de ander in plaats lijkt te vinden. Er is geen geboren worden, er is geen dood, er is alleen JIJ waarin dit plaats lijkt te vinden.  



Geen opmerkingen:

Een reactie posten