English
Mijn visie op het leven is meteen een zin die niet klopt: de visie die ik heb is niet van mij.
Niks is van mij, ik bezit niks. Ik bezit mijzelf niet, ik bezit geen ik.
Als je dit leest snap ik dat je dat niet meteen snapt. Dat hoeft ook niet, misschien komt dat vanzelf als je mijn blog volgt.
Mijn visie op het leven is kort gezegd gebaseerd op het gevoel van: What The Fuck is dit allemaal? Wie is God en Wie Ben Ik ? Waar Komen Wij Vandaan? Waar eindigt het heelal, en wat doe ik hier?
Eigenlijk ben ik nogal aards. Dat wil zeggen: ik ben niet van het spirituele en van het geloof in marsmannetjes en dergelijke.Ik heb wel iets geprobeerd met contact maken met geesten, reincarnatietherapieen gedaan, naar helderzienden geweest en wat gesprekken geprobeerd te voeren met God, waarvan ik dacht dat hij een soort sinterklaas was die goed kon luisteren. Of hij het was die antwoord gaf, weet ik niet, maar de vraag die spontaan opkwam was Who Am I ?
Dus ben ik gaan kijken binnenin mijzelf. Of er iets te vinden valt wat Mijzelf kan verklaren. Welnu: ik heb niks wezenlijks gevonden. Wat ik gevonden heb is Niks. Niks. Niks en Niemand. Met hoofdletters. En Niks is gelijk aan Alles. Dit klinkt weer een beetje lullig en onbegrijpelijk, maar ik verzeker je dat ik geen grap maak. Eerst begon ik het met het stellen van vragen, daarna schreef ik een autobiografie (De Kleuren van Zijn) en daarna wist ik heel zeker dat het stellen van vragen, het schrijven van de autobiografie en het moment van het intypen van deze woorden gelijktijdig gebeurt. Sterker: in werkelijkheid gebeurt er niets. Zo, dat is raar? Het is absurd! Absurde verlichting, kan je wel zeggen.
Er is niets anders dan ervaren in het hier en nu en daarbij bestaat er geen ik. Je ik, of je identiteit is een illusie waaraan je je vastklampt. Niet alleen je identiteit, maar je ook je geloof in de wereld buiten jezelf zijn concepten die lijden veroorzaken. Ehhm... maar ook deze bewering vindt plaats in het concept van het Zijn... dus: aan de slag: onderzoek het zelf!
Niks is van mij, ik bezit niks. Ik bezit mijzelf niet, ik bezit geen ik.
Als je dit leest snap ik dat je dat niet meteen snapt. Dat hoeft ook niet, misschien komt dat vanzelf als je mijn blog volgt.
Mijn visie op het leven is kort gezegd gebaseerd op het gevoel van: What The Fuck is dit allemaal? Wie is God en Wie Ben Ik ? Waar Komen Wij Vandaan? Waar eindigt het heelal, en wat doe ik hier?
Eigenlijk ben ik nogal aards. Dat wil zeggen: ik ben niet van het spirituele en van het geloof in marsmannetjes en dergelijke.Ik heb wel iets geprobeerd met contact maken met geesten, reincarnatietherapieen gedaan, naar helderzienden geweest en wat gesprekken geprobeerd te voeren met God, waarvan ik dacht dat hij een soort sinterklaas was die goed kon luisteren. Of hij het was die antwoord gaf, weet ik niet, maar de vraag die spontaan opkwam was Who Am I ?
Dus ben ik gaan kijken binnenin mijzelf. Of er iets te vinden valt wat Mijzelf kan verklaren. Welnu: ik heb niks wezenlijks gevonden. Wat ik gevonden heb is Niks. Niks. Niks en Niemand. Met hoofdletters. En Niks is gelijk aan Alles. Dit klinkt weer een beetje lullig en onbegrijpelijk, maar ik verzeker je dat ik geen grap maak. Eerst begon ik het met het stellen van vragen, daarna schreef ik een autobiografie (De Kleuren van Zijn) en daarna wist ik heel zeker dat het stellen van vragen, het schrijven van de autobiografie en het moment van het intypen van deze woorden gelijktijdig gebeurt. Sterker: in werkelijkheid gebeurt er niets. Zo, dat is raar? Het is absurd! Absurde verlichting, kan je wel zeggen.
Er is niets anders dan ervaren in het hier en nu en daarbij bestaat er geen ik. Je ik, of je identiteit is een illusie waaraan je je vastklampt. Niet alleen je identiteit, maar je ook je geloof in de wereld buiten jezelf zijn concepten die lijden veroorzaken. Ehhm... maar ook deze bewering vindt plaats in het concept van het Zijn... dus: aan de slag: onderzoek het zelf!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten