Ziekte

Omdat ik zelf al de hele week naar het plafond lig te staren en vriendjes probeer te worden met mijn griep, wil ik graag iets over ziekte schrijven.
Eigenlijk heb ik het al een keer beschreven, alles is al gezegd wat mij betreft, maar herhaling kan geen kwaad, niewaar....

Ooit zei een oude wijze dat wij ziek worden en sterven omdat wij zien dat  anderen dat ook gebeurt. Je zou kunnen stellen dat wij ons bevinden in een collectief geloof, en dat collectief ervaren. Er zijn ook mensen die geloven in een leven na de dood, in reincarnatie, in karma en dat soort zaken. Waarom zou je dit geloof afwijzen? Een ieder gelooft wat op zijn pad komt en hierin valt niets te doen.
Dat is ook het geheim van concept ziekte. Ja, concept. Alle mensen worden ziek, want alle mensen lijken dood te gaan  aan iets. Zij het niet aan kanker, ongelukken, of zelfmoord, dan wel aan ouderdom. Omdat er geen sprake is van vrije wil is er geen sprake van schuld. Er is sprake van collectieve aannames, geloof, imitatie en conditionering. Inzicht in deze zaken brengt wat dat betreft geen enkele verlossing. In deze collectieve aanname zul je hoe dan ook sterven. In de ogen van jou en de ‘anderen’ dan, want jouw sterven vindt plaats IN de ander. Jouw sterven vindt plaats IN jou.  Dat wat je werkelijk bent sterft niet en is ook nooit geboren.
 Ieder mens verkeert altijd zonder pardon in zijn natuurlijke staat, dus ook de ernstig zieke. Daarom weet de enstig zieke uitermate goed op welke manier hij zijn wereld zal opvatten. Een ziek mens kan alle kanten uit gaan. In principe onwillekeurig; hij zal altijd het pad nemen dat bij hem past. Hij neemt dit pad moeiteloos. Dus niet vanuit een keuze, maar vanuit het zien van welke openbaring dan ook.