december 2021 UPDATE

 Lieve schatten,

Hier zit je dan.Naarstig op zoek naar de waarheid rondom dit leven. De waarheid. Wie ben je? Wie ben ik? What The Fuck.

Ik weet het ook niet, weet je.

Er is één ding te doen: Wees. Be. Ben. 

Ooit dacht ik dat ik het allemaal begreep. Eigenlijk is dat nog steeds zo, maar niet op het niveau van waar ik nu in lijk te leven.

Het idee van 'iets begrijpen' is een eigenschap van het wezen "mens". Er valt niks te begrijpen, maar het kan geen kwaad om een poging te doen tot.

Waar het om gaat is bewustzijn. Bewust zijn van het zijn. Van zijn. Van wat of wie je bent.

Dat begint in eerste instantie met het kijken naar jouw eigen emoties en gedachten. Wat zijn nou eigenlijk je emoties, hoe werken die, wanneer ben je nou emotioneel, wat gebeurt er nou precies ?

Het lijkt een hele analytisch gebeuren, als je zo te werk gaat. En dat kan een enorme valkuil zijn. Want analytisch kijken naar je eigen emoties kan alleen als je er afstand van neemt. Je voelt wel een emotie (bv boos, of verdriet), maar als je daar afstand van neemt, dan is er een scheiding. Namelijk de aanschouwer en de emotie zelf. Dat is raar, toch. 

Het gaat eigenlijk om die aanschouwer. Dat is het bewust zijn van die emoties. Het is een heel vreemd gewaarzijn. Alsof je buiten 'jezelf' staat. je kijkt naar jezelf, je kijkt naar je emoties. 

Maar pas op. Dit is het ding. Het punt is  dat als je je identificeert met die aanschouwer, datgene wat naar je eigen emoties kijkt, dat je dan de kans loopt uiteindelijk je emoties te ontwijken. Je kijkt er naar en je ziet dat je je emoties niet bént. Eigenlijk heb je dan gelijk. Maar zo werkt het uiteindleijk niet. Je bent namelijk wél je emoties. En tevens ben je je eigen getuige zijn, je eigen aanschouwen van die emoties. Het is beiden. Het is allebei tegelijkertijd. Dat is het punt. 

Na mijn scheiding van de vader van mijn dochters viel ik in een diepe kuil. Ik ben er ook nog steeds niet helemaal uitgeklommen.  Tegelijkertijd zag ik als toeschouwer wat er gebeurde met me. 

Maar dat maakt niet uit. De pijn en emoties van traumatische gebeurtenissen MOET gezien worden. En dat kan alleen gezien worden door het te  BELEVEN. Door ERVAREN.

Verlichting, die zo fel begeerde verlichting is geen concept. Het is is niet iets wat je kunt bereiken door technische vaardigheden. Verlichting is niets anders dan INZICHT. Inzicht in hoe jij gebouwd bent, hoe jij functioneert, hoe jij geconditioneerd bent zonder dat jij daar iets aan kan doen, het enige wat er te doen valt is er bewust van te zijn. 

Het is het doorleven van je gevoelens en je daar bewust van zijn. 

Het bewust zijn, het bewust zijn van je ervaringen, nu, op dit moment. Het is een diepe meditatie, een constante aanwezig zijn van wat IS. VAn wat er op dit moment gaande is.

En ja... dat gaat eindeloos door. En je bereikt er nooit iets mee. Geen rust, geen verlichting, geen plezier of succes. 

Maar wat het wel oplevert is een mededogen voor jezelf . Een forgiveness. Een goed zijn voor jezelf. En daarmee voor een ander. Dat is het. 

En het goed zijn voor jezelf maakt je leven goed. Dat je een okay leven hebt. Voor jezelf en dus dan ook voor een ander. Zo simpel is het eigenlijk.

En het diepere inzicht dat jouw leven en alles wat er omheen hangt een illusionair gebeuren lijkt te zijn is eigenlijk niet zo heel interessant of belangrijk. 

Dat is mogelijk alleen belangrijk als je je vaak vervreemd voelt van de wereld om je heen en je voelt dat er in het algemeen iets niet lijkt te kloppen. Dan kun je dat uitzoeken. 

Maar in de meeste gevallen gaat het om gezien, gehoord en zich geliefd te voelen. Het ordinaire van het menselijke bestaan. 

Verborgen persoonlijk interview met Fleur Smelt over het onderwerp 'verlichting' (Enlightement)

A-dvaita Trigger

Ziekte

Omdat ik zelf al de hele week naar het plafond lig te staren en vriendjes probeer te worden met mijn griep, wil ik graag iets over ziekte schrijven.
Eigenlijk heb ik het al een keer beschreven, alles is al gezegd wat mij betreft, maar herhaling kan geen kwaad, niewaar....

Ooit zei een oude wijze dat wij ziek worden en sterven omdat wij zien dat  anderen dat ook gebeurt. Je zou kunnen stellen dat wij ons bevinden in een collectief geloof, en dat collectief ervaren. Er zijn ook mensen die geloven in een leven na de dood, in reincarnatie, in karma en dat soort zaken. Waarom zou je dit geloof afwijzen? Een ieder gelooft wat op zijn pad komt en hierin valt niets te doen.
Dat is ook het geheim van concept ziekte. Ja, concept. Alle mensen worden ziek, want alle mensen lijken dood te gaan  aan iets. Zij het niet aan kanker, ongelukken, of zelfmoord, dan wel aan ouderdom. Omdat er geen sprake is van vrije wil is er geen sprake van schuld. Er is sprake van collectieve aannames, geloof, imitatie en conditionering. Inzicht in deze zaken brengt wat dat betreft geen enkele verlossing. In deze collectieve aanname zul je hoe dan ook sterven. In de ogen van jou en de ‘anderen’ dan, want jouw sterven vindt plaats IN de ander. Jouw sterven vindt plaats IN jou.  Dat wat je werkelijk bent sterft niet en is ook nooit geboren.
 Ieder mens verkeert altijd zonder pardon in zijn natuurlijke staat, dus ook de ernstig zieke. Daarom weet de enstig zieke uitermate goed op welke manier hij zijn wereld zal opvatten. Een ziek mens kan alle kanten uit gaan. In principe onwillekeurig; hij zal altijd het pad nemen dat bij hem past. Hij neemt dit pad moeiteloos. Dus niet vanuit een keuze, maar vanuit het zien van welke openbaring dan ook.

De verlichte borderliner

Ai ai ai, mijn dochter vroeg wat 'verlichte borderliner' betekent... 
Anne: "Nou, weet je wat 'verlichte mensen' betekent?" 
Liesje: "Ja " ("sorry mam, als ik ja zeg dan ben ik er snel van af, dacht ik, maar eigenlijk weet ik het niet")
Anne: Nou, ik zal kort zijn: het zijn vervelende mensen. 
Liesje : "En wat is borderliner?""
Anne: "Nou, dat zijn ook vervelende mensen".
Nou, okay, dat is een beetje kort door de bocht. Uitleg van verlichte mensen is vrij makkelijk (mensen waarvan andere mensen denken dat zij alles weten wat er te weten valt, niet beseffend dat het fenomeen 'weten' onderdeel is van een fictieve identiteit). Uitleg borderliners ook vrij makkelijk (mensen waarvan andere mensen denken dat zij irritant zijn, niet beseffend dat zij onderdeel zijn van deze relatie). 
Anne: "Liesje, wat is ook alweer verlichting en borderline?"(...even een check...) :)
Liesje: "Weetikveel, een geloof."

Sterven, dat vindt plaats IN JOU

Ik zou het nog wel eens willen hebben over De Dood. Mijn God,  wat gaan dr toch veel dood. Sterker: iedereen gaat dood...
Ik wil hierbij  aangeven dat alles en iedereen wat lijkt te sterven, sterft IN JOU. Het is jouw idee, jouw concept, jouw creatie van het fenomeen sterven.
Nu kan ik me voorstellen dat je denkt dat het sterven hierbij gebagatelliseerd wordt; dat is geenszins de bedoeling. Sterven van een dierbare is zeer ingrijpend en heeft geen ontkenning of verzachting nodig. Sterven hoort bij leven, het niets anders dan dat;beiden zijn volkomen gelijk aan elkaar.
Waar ik echter naar wijs is dat het sterven van een ander altijd plaatsvind IN JOU, dat jij de enige bent in wiens bewustzijn dat plaatsvindt, dat jij degene bent die dat ervaart en er van alles aan beleeft, in welke hoedanigheid dan ook.
Het sterven IS jou.
Jij als levende, hebt daar eigenlijk niet wezenlijk een boodschap aan, niet meer dan dat ene verschrikkelijke gemis, dat een ander er niet meer lijkt te zijn - voor jou. Dat je een ander niet meer lijkt te kunnen aanraken, te kunnen liefhebben.
Echter, die ander, die ene ander die je verloren lijkt te hebben, leeft in jou. Hij of zij is een levend gebeuren IN JOU.
Jij bent het sterven zelf, jij bent die ander, die ander is jou.
Dat is zeer moeilijk te bevatten, omdat wij gewend zijn ons afgescheiden te zien van de ander. Van je kind, van je buurman, van je geliefde.
Echter, in het diepste van je wezen, in essentie, is er geen afscheiding. Alles wat jij ervaart, alles wat jij beleeft, voelt en ziet, is een geschenk, een geschenk wat je wel moet aanvaarden en wat je altijd , echt altijd de weg wijst naar je WARE Zijn. Je ware IK.
Je ware IK die niets anders kan doen dan jou te geven om - ondanks het gegeven van De Dood en verlies - om jou te geven wat je nodig hebt om te ervaren wie je WERKELIJK bent.
Dat wil ik je meegeven voor vandaag. Het is een troost, het is een realisatie dat jij niet alleen bent, maar dat jij ALLES bent en dat je gezien en gehoord wordt.
XXX 

Een droom in een droom

Ik droomde dat ik ergens was waar veel mensen waren. Ineens zag ik dat er vanuit een zee een enorm monster opdook, een monster die zeker weten veel schade aan zou gaan richten. Ik was vreselijk bang en vluchtte de metro in. Die metro bleek een soort van kelder te zijn waar mensen die in een flat wonen hun fiets kunnen stallen. Die kelder bleek dood te lopen,dus ten einde raad probeerde ik of er misschien nog kelders heel toevallig niet op slot waren zodat ik daar kon schuilen voor dat vreselijke monster.. En verdomd, er was een fietsenkelder open, dus ik ging daar in. Ik deed de deur op een kiertje om te kijken of ik nog iemand anders kon redden die dan ook daar kon schuilen. Er was een man die toen binnenkwam. Het was een kleine donkere fietsenkelder en die man zei: Shit, om hier de nacht door te brengen is geen pretje... Toen dacht ik: Oh, nee!Dit wil ik niet! Ik wil dit niet dromen! Ik moet hier uit! En toen nam ik het besluit om uit de kelder te gaan en het vreselijke monster tegemoet te gaan. Wetende dat ik zal sterven. Maar alles liever dan in angst leven in die kleine donkere kelder... Ik dwong mezelf te realiseren dat het slechts een DROOM is waarin ik verkeerde en dat ik ondanks de intense angst dit wel móest overleven...Dus daar ging ik. Ik kwam het monster niet tegen. Eenmaal weer buiten zag ik dat het monster gevangen was en in een enorme kooi gestopt was. En ik dacht aan al die mensen die nog gevangen zaten in de fietsenkelder omdat zij zo bang waren. En ikzelf kon meerijden in een taxi en ik verliet de stad. Ik was vrij. En ik hield van de reis die ik aan het maken was ...  Op naar de volgende ervaring...

Deze droom wil ik graag  met jullie delen. Omdat jij en ik niets te verliezen hebben. Werkelijk niet.

Het is de droom van ervaringen. De droom van de angst voor pijn en verlies en doodgaan. Maar het is niet meer dan een droom. Kijk in je hart en je kent de waarheid over jezelf.

Al vallen de ervaringen in het leven soms zwaar,:wees helder. Helderheid is niets anders dan eerlijkheid. Keiharde eerlijkheid. Dan zul je zien: Er is niets anders dan liefde.