wat is liefde? kom op zeg...

Tijd voor weer een paar woorden... 

Het zijn van die dingen. 

De vraag die gesteld is, is: wat is liefde?

Moet ik daar nou echt veel woorden aan besteden? Kom op zeg. Doe niet zo moeilijk. 

Begrijp je het niet? Natuurlijk begrijp jij dat volkomen. Waarom verdedig jij jezelf zo ? Omdat je zo houdt van jezelf! Omdat je van nature weet dat jij van jou houdt, en wel... onvoorwaardelijk! 

Stop met vechten tegen je eigen onvoorwaardelijke liefde!

Een kind weet van nature wat liefde is. Kinderen zijn van nature zeer hartstochtelijk. Vanuit het diepst in hun hart omhelzen zij alles wat zich aandient in hun leven. Ze hebben geen idee!

Weet je niet meer wat liefde voor jou betekent? Zoek het kind in jezelf. Herinner je zelf als kind. Vind dat kind  in jouw hart.

Niemand weet meer dan jijzelf.

Met  een stevige bak koffie van  de HEMA achter de kiezen, fietste ik in gedachten terug naar huis, en besloot ik het volgende te schrijven:

Toen ik het boek  ‘De kleuren van Zijn’ schreef, kende ik op al mijn vragen al de antwoorden. Het kostte mij moeite om  tijdens het schrijven- naar mijn gevoel-  me van de domme te houden. De opzet was om de lezer mee te nemen in het traject dat Anne heeft afgelegd om tot ‘zien van die enige werkelijkheid’ te komen.  Dus tijdens het schrijven speelde ik met Anne die haar eigen vragen inmiddels allang doorzien had.  Wat ik echter niet voorzien had, was dat het schrijven over de persoon Anne, toch nog behoorlijk rauwe emoties naar boven zou brengen. Ik moest echt in haar gaan zitten om deze emoties te doorvoelen, en ik moet toegeven:  voor de persoon Anne heeft dit absoluut helend gewerkt. 

Dit is steeds die dubbele laag die ik laat zien: het niveau van de persoon Anne, en het niveau van de persoon Anne die denkt Anne te doorzien, en het Zien zélf.  Het kan niet anders dat mijn verhaal daardoor grillig en verwarrend kan werken.  Ik heb heel lang een helder standpunt in willen nemen: het standpunt van het Zien.  Maar opnieuw werd dit geloof onderuit gehaald, omdat juist het Zien  geen standpunt in kan nemen. Er is geen standpunt, het gaat juist om de bevrijding daarvan. Eigenlijk is De Openheid, waar het om draait,  de hoogst mogelijke ‘winst’ die er te behalen valt. Jezelf open maken, volledig open stellen voor alle mogelijk gevolgde verhalen, maakt dat je ervaart dat er geen doener is, dat er geen wil is. En tóch staat de hele wereld tot je beschikking. Dit is de ultieme bevrijding.  Maar hoe doe je dat, jezelf openmaken? Is daarin iets te willen?

Je zou zeggen dat, als je denkt dat je bevrijding gezien hebt, of een keer ervaren hebt, dat je er dan bent. Dit is het grote misverstand ( want je was er al), en ook het grote misverstand dat rondom goeroes hangt: denken dat zij het hebben  gezien, zij zijn verlicht, of zij zijn gerealiseerd.

Ik heb lang gestreden tegen het feit dat goeroes beweren dat de persoon gewoon zijn voorkeuren blijft behouden na ‘realisatie’.  Ik vond dat, als je werkelijk gezien hebt dat jij de wereld zelf bent, dat dat onherroepelijk impact heeft op je dagelijkse functioneren. Het is niet een kwestie van ‘een beetje mediteren, beetje aandacht geven aan, en het leven gaat nu vrolijk verder’, nee, als je gezien hebt wie je werkelijk bent, dan moet dat de persoonlijkheid veranderen. Dus eigenlijk krijg je dan vanzelf een aureool om je heen, of de mensen zijn graag rondom jou want je straalt rust uit. Laat ik dan toch een helder standpunt innemen: dit is niet waar. Waarom niet?

Elk mens ontvangt wat hij wenst te ontvangen.  Zoek je naar een persoon die jou rust moet geven, dan zul je die vinden op jouw voorwaarden.  Hoop je op een goeroe met een charismatisch aureool: je zult aan je trekken komen.  Het is jouw wereld. Alles wat in jou leeft, waar jouw aandacht (stuurloos) naar toe trekt, dat ben jij.

 Dit is de openheid die ik wil geven:  er bestaan ongelukkige verlichten, er bestaan agressieve verlichten, er bestaan sjacherijnige verlichten, er bestaan gestoorde verlichten, er bestaan vreedzame verlichten. Dat laatste zal je het meest aanspreken, want dat is waar je naar zoekt: vrede.

Deze vrede is echter een ervaring, een ervaring die je kunt trainen door veel te mediteren.  Of misschien heb je het geluk dat je probleemloos bent opgegroeid in combinatie met een rustig karakter zodat je van jezelf behoorlijk vreedzaam ingesteld bent. Of je bent druk bezig bepaalde onrustige facetten uit je leven te ontkennen .  De openheid ligt hierin dat je gaat kijken naar je oordelen over agressiviteit, ongeluk, sjacherijnigheid, gestoordheid , vredigheid.  De waarheid ligt in het feit dat alles wat je oordeelt een conditionering is, meestal gebaseerd op angst en onwetendheid. De waarheid is dat de conditionering zo sterk is dat je identiteit hierop gebaseerd is.

Een geconditioneerde identiteit is eigenlijk vrij natuurlijk.  Daarom kun je hierin niet zoveel doen en blijft een gedeprimeerde gestoorde verlichte gewoon zichzelf.  Net zoals de rustige, niet opvallende, vriendelijke verlichte. ( Die ook zijn onaangename trekjes zal hebben, maar dat wil je niet zien. )Het je realiseren van deze conditionering is een fluitje van een cent.  Iedereen weet het al. 'Weten' is vrij natuurlijk, en conditionering ook. De natuurlijke staat bén je, wat je er ook van maakt.  Nou, is dat geen opluchting?

Ik zou de lezer graag mee willen nemen naar 'de veilige thuishaven'. Daar is al het zoeken op gebaseerd, en vindt elke religie zijn oorsprong.

Een lezer wil lezen over troost, hij wil een duidelijke gebruiksaanwijzing, en hij wil liefst van een ander graag horen wie hij zelf is. Het zal hem niet bevallen als blijkt dat een verhaal nergens op uitkomt. Een verhaal moet goed aflopen. Dit is een conditionering waar je je bewust van kan worden, als je iets niet bevalt.

 Er zijn goeroes die beweren dat 'verlichte geesten' vrij zijn van bezorgdheid, omdat zij dan verkeren in een bepaalde toestand die dit automatisch bewerkstelligt. Dit is alleen waar (voor jou) als je denkt dat je naar een absolute uitweg zoekt voor al je problematiek. Besef dan dat het doel 'vrij van bezorgdheid' opnieuw een concept is dat je voor wordt gehouden, en dat jouw zoeken daarnaar, plaatsvindt binnen dit concept. Zoiets als bezorgdheid verdwijnt niet, hoogstens wordt het gezien als een verschijnsel dat komt en gaat, zonder dat als identiteit aan te nemen.

Ook de 'verlichte geesten' sterven aan longkanker, hartaanvallen, ouderdom en andere kwalen die in deze collectieve droom lijken plaats te vinden.

Pas op voor de tegenstelling weten/ nietweten. Niemand weet méér dan je zelf weet. Je hoeft je alleen maar voor jezelf open te stellen: 'wie ben ik' ?

Dit was mijn preek voor vandaag.

Spiegelstaren

Spiegelstaren.

In mijn verhaal “De Kleuren van Zijn” kun je lezen hoe ik als 16-jarig meisje oude mensen moest wassen toen ik vakantiewerk deed in een bejaardentehuis. In die periode ontdekte ik dat, als ik onbewogen bleef staren naar mijn gezicht in de spiegel, mijn gezicht allerlei vormen aannam om tenslotte in het niets te verdwijnen.

Enige tijd geleden ontdekte ik per toeval een passage over dit gebeuren in een boek van de goeroe Osho, vroeger bekend als Bhagwan Shree Rajnesh.

Ik sloeg het open en las een hoofdstuk over ‘spiegelstaren’.  Ik moest lachen want ik had er nog nooit van gehoord, behalve dan dat ik het zelf wel eens voor de grap doe.

Osho beschrijft het volgende:

“Er zijn veel manieren om je te helpen in contact te komen met je onbewuste. “( note: Osho geeft eerder aan dat het onbewuste in zijn visie een bepaalde bewustheid is, anders kun je er nooit mee in contact komen.)” Ik kan je een eenvoudige oefening suggereren om je daarbij te helpen. Je moet ’s avonds voor je naar bed gaat een grote spiegel voor je neerzetten. De kamer moet aardedonker zijn. Je zet een klein kaarsje naast de spiegel maar wel zo dat de kaarsvlam niet rechtstreeks in de spiegel reflecteert.Alleen je gezicht moet in d espieg te te zien zijn, niet de vlam. Staar onafgebroken in je eigen ogen in de spiegel zonder te knipperen. Dat experiment duurt 40 minuten en na een dag of drie kun je de hele tijd blijven staren zonder te knipperen. Zelfs als er tranen komen opwellen, laat ze maar komen, maarknipper niet. En blijf in je ogen staren. Na een dag of twee, drie, word je je bewust van iets heel eigenaardigs: je gezicht begint andere vormen aan te nemen. Je kunt er zelfs bang voor worden! Het  gezichti n de spiegel neemt andere vormen aan. Af en toe zal er een heel ander gezicht opduiken, een gezicht waarvan je nooit geweten hebt dat het bij jou hoorde. Maar alle gezichten die je ziet horen bij jou. Je onbewuste begint te exploderen. Die gezichten,  die maskers, horen allemaal bij jou. En soms kun je zelfs een gezicht waarnemen dat in een vorig leven bij je hoorde. Na een week trouw oefenen – iedere avond 40 minuten staren – wordt je gezicht een constante stroom veranderingen. Er blijven allerlei gezichten komen en gaan. Na drie weken weet jeniet meer welke van die gezichten jouw echte gezicht is. Je herinnert je je eigen gezicht niet meer want je hebt er zoveel verschillende zien komen en gaan. Als je door blijft gaan gebeurt er op een dag iets uiterst merkwaardgs: opeens zie je helemaalgeen gezicht meer in de spiegel ! De spiegel is leeg ! Je staart in de leegte; er is helemaal geen gezicht meer. Dat is het moment ! Doe dan je ogen dicht en maak kennis met je onbewuste. Als er geen eichtmee t zien is in de spiegel, moet je je ogen dicht doen. Dit is een uiterst belangrijk moment. Suit je ogen, kijk naar binnen en je komt oog in oog met je onbewuste. Je zult naakt zijn, helemaal naakt : zoals je bengt. Alle bedrog valt van je af. Dat is je ware gezicht... “

Uit: Meditatie – Osho

Dat spiegelstaren is een heel sterke – een uiterst sterke – techniek om je eigen afgrond in te kijken en kennis te maken met je eigen naakte realiteit.Het is een vorm van mediteren dat ‘Tratak’ wordt genoemd en wordt ook wel gedaan met een foto van de goeroe zelf. Je bewustzijn  moet in je ogen gaan zitten, dan houdt je denken vanzelf halt. Als je hele bewustizjn zich geconcentreerd heeft in de ogen, hebben je hersens geen energie meer over om na te denken, aldus Osho.

Hierboven beschrijft hij dat deze meditatie wel drie weken kan duren voordat  je bereikt dat je gezicht in de spiegel verdwijnt. Maar misschien kan je het zomaar laten gebeuren, binnen een paar minuten ! Gewoon eens proberen dus.

Zelf denk ik dat het hierbij belangrijk is dat je geen betekenis legt in het gezicht dat je ziet veranderen. Zodra je denkt: hee waar is mijn gezicht, zie je onmiddellijk weer je eigen gezicht weer terug...  Wees niet bang, maar verwonder je.  Er zijn zoveel optische truukjes mogelijk, je brein zal er alles aan doen om betekenis te geven aan dat wat je ziet. Het fenomeen ‘verdwijnen van je gezicht in de spiegel’ is een ervaring waar je de betekenis ‘verdwijning’ aan geeft. Je zult dus op zoek gaan naar deze verdwijning, je hoopt dat je ziet dat je gezicht verdwijnt. Maar het gaat nietom het zien van het nietgezicht, maar om de ervaring van het proces. Die ervaring wordt gezien, en om dát zien gaat het. Hecht niet al te veel waarde aan meditatietruukjes; jij bent alles wat in jou verschijnt ! Zowel stilte als nietstilte. Zowel vorm als nietvorm.

Als Osho beschrijft dat je oog in oog komt je onbewuste en je dan naakt zult zijn is dit bedoeld als een aanwijzing.  Je ware gezicht kun je namelijk nooit zien of ervaren, je ware gezicht is datgene waarin alle vormen en betekenissen verschijnen.  Dat wat jij werkelijk bent.

Bedelaars

Van jongs af aan heb ik een fascinatie met zigeuners, zwervers, bedelaars. Het heeft te maken met een gevoel van onafhankelijkheid en vrijheid. 

Toen ik een jaar of 10 was zag ik straatmuzikanten hun geld verdienen met muziek. Ze zaten gewoon op de stoep. Dat sprak mij enorm aan en ik bedacht dat ik dat ook wilde. Ik rook vrijheid. 

Daarom wilde ik graag rondreizen met een gitaar. Dat heb ik dan ook gedaan toen ik 18 jaar was. Ik zong op straat om mijn geld te verdienen. En zo leerde ik het straatleven kennen. 

En daardoor kwam ik veel in aanraking met zwervers en bedelaars. ( Zigeuners, gypsies, dat is een ander verhaal.) Op zondagen ging ik tussen bedelaars staan, voor de kerken. Dat verdiende best goed en de bedelaars die er hun vaste plek hadden verdienden beter dan anders. Want ik zong en als de mensen mij geld gaven, gaven ze ook meteen geld aan de andere bedelaars. Daarnaast verdeelde ik ook mijn eigen opbrengst. Ze namen me mee naar andere plekken en leerden me de techniek van het bedelen. 

Al heel snel leerde ik op deze reis dat het spiritueel gezien geen enkel verschil maakt of je arm bent of rijk. Zowel arme als rijke mensen ervaren gemiddeld gezien evenveel geluk als ongeluk. 

Persoonlijk vond ik meer geluk bij wat armere mensen dan bij de rijkeren. De rijkeren doen mentaal  ingewikkelder (intellectueler) over hun Zijn;  arme mensen daarentegen gedragen zich veel directer (spontaner). Okay, rijkdom is veel leuker en makkelijker en armoede kan veel ellende opleveren. Maar mijn voorkeur gaat toch naar het eenvoudige rechtstreekse bestaan. 

Ik heb verschillende bedelaars ontmoet die mij vertelden dat zij bewust kozen voor een bedelaarsleven. Het maakte hen gelukkig. Het bracht hen tot de bodem van het bestaan. Ook kwam ik bedelaars tegen die het echt moeilijk hadden en worstelden met het recht van de sterksten op straat. Toch zag ik hier ook veel humor terug en herkende bij veel bedelaars een grote ( vaak paranormale) gevoeligheid voor hun omgeving en wie zij zelf zijn. 

Veel aandacht gaat uit naar trucjes om geld af te troggelen, om te overleven, om de anderen slim af te zijn.  Als ik op straat zong moest ik echt alleen zingen. Zodra er een bedelaar naast me kwam zitten verdiende ik meteen de helft minder. Daarom stuurde ik ze altijd weg. Dat vond ik niet leuk, maar ook ik had geld nodig om mijn slaapplaats te kunnen betalen. 

Ik heb er veel van geleerd. Ik ben sinds mijn reis nooit bang geweest voor armoede. Armoede bestaat niet voor mij. Ik heb immers altijd MIJZELF. 

Of je nu rijk en gelukkig bent of arm en diep ongelukkig: bewustzijn is een universeel gegeven. De mogelijkheid tot ervaring van vrijheid is een universeel gegeven. 

In dit filmpje vertel ik over een bijzondere ontmoeting met een Portugese bedelaar. Een korte ontmoeting van herkenning. Ik heb er een liedje over geschreven.

Zie: BEGGARS

Je stapt naar Jezelf

Lieve mensen,

Ik stond onder de douche wat hardop tegen mezelf te kletsen. Dat doe ik wel vaker sinds ik wat aan het oefenen ben met woorden hardop uitspreken over dit onderwerp (nondualiteit).

Ik stelde mijzelf onder andere de vraag: Anne, ben jij gerealiseerd? Ik stelde mij de vraag omdat ik doodsbang ben dat iemand mij dat gaat vragen, het is de stomste vraag ooit namelijk. Ik heb hem wel aan Jan van Delden gesteld, maar dan ook in een vooringenomen veronderstelling dat ik zeker wist dat als hij dat was, ik dat dan ook wel moest zijn.  Want hoe kon hij als human being ooit méér weten dan ikzelf over het fenomeen  human being?

Maar goed, als ik mijzelf nu die vraag stel, wat antwoord ik dan? Er kwam onder de douche een heel verhaal los! Het ging uiteindelijk zelfs over de kruisiging van Jezus! Ik wou dat ik mezelf op camera had opgenomen want het was een ijzersterk verhaal, al zeg ik het zelf. Ik zeg het zelf. Hoor wie het zegt. Ik zeg het ZELF. ( Meister Eckhart zei: want de Waarheid zegt het zelf.)

Maar goed, wat is dat, ‘gerealiseerd’ ?  Dit vertelde ik mijzelve: Het is een woord wat geen betekenis voor mij heeft. Ja, ’t is een lichtgroenig met geel gemengd woord ( ik ben synestheet ) . Dat woord ‘realisatie’heb ik geleerd, ik heb erover gelezen;  het wordt gebruikt om aan te geven dat je ontdekt heb wie je werkelijk bent in de traditie van de Advaita Vedanta. Lichtelijk stom woord, maar wel begrijpelijk dat het gebruikt wordt: je iets realiseren. Je realiseren ineens. Iets.

Ik weet niet of ik precies volgens die traditie Advaita Vedanta ontdekt heb wat ik dan werkelijk ben. Misschien dat ik er toch nog eens een  boek op na moet slaan om te kijken of ik er iets van een identiteit kan uithalen. Zoiets als: de definitie van Anne is:  Anne  = gerealiseerd.

Okay, ik hoop niet dat je dit serieus neemt, he.  Alhoewel, natuurlijk heb ik jaren geleden wel eens gedacht: Tjeeeezus! Waarom is dit MIJ overkomen ??? Hoe kan dat? Waarom zie ik ineens WAT IK ECHT BEN??? Waarom ik ik ik ik ik ik?? Tegelijkertijd beseffend dat de persoon Anne niks kan weten, zien of snappen. Dus er leek een soort van wisselwerking te zijn tussen ‘dat wat “achter” Anne lijkt te zitten en de persoon Anne. Maar goed, wat ik hier probeer aan te geven is dé grote valkuil van mensen die ineens het licht zien en beseffen dat zij de wereld zelf zijn en dat er beslist geen scheiding is tussen jou mij ik en alles enzo. De valkuil dat de persoon het wel gezien heeft en het nu allemaal wel weet en de wereld gaat vertellen hoe het allemaal zit. Wat de grote enige echte waarheid nu inhoudt, namelijk dat de waarheid niet bestaat en dat is de waarheid, die ene echte waarheid. Blablablablabla.

Nu weer even terug naar de douche. Dit heb ik mijzelf gezegd als antwoord: Kijk,  als iemand mij vraagt of ik gerealiseerd ben dan zeg ik: het woord heeft werkelijk geen betekenis voor mij. Ik heb echter wel in mijn leven iets ontdekt. Iets wat ik allang wist eigenlijk, maar ik kon het nog niet zo goed in woorden vangen. Schrijfwoorden bedoel ik. Want inmiddels heb ik een autobiografie geschreven en een site. En nu deze blog en nu ben ik ook bezig om het hardop uit te spreken.

Wat ik zie is dit:  er is  in werkelijkheid geen scheiding tussen ik jij mij wij jullie zij dat het hier daar nu toen en dan. Tof,hè?

Dat betekent dat als ik mezelf als gerealiseerd zou bedenken, dat jij dat dan ook bent! Dat is toch een logische consequentie, nietwaar. Dat betekent dat het hele idee van ‘ik ben ontwaakt en jij niet’ , dat dat een onzin idee is. Er bestaat geen ontwaken omdat er geen droom bestaat. Er bestaat geen verschil tussen een wetende en een nietwetende. Ik kán niet anders dan jou en mij zo zien. Ik kán niet anders.

En daarom speel ik het spelletje mee. Alsof ik jou iets moet gaan vertellen...

Nou is het hele lastige aan deze zaak dat ik dus grote behoefte voel om jullie dit nog eens lekker in te wrijven. Terwijl je het allang weet, al denk je van niet. Dat is wat er namelijk met mij gebeurt.

Daarom is het nodig zo door te gaan. Steeds maar weer in die kring van herhaling, het herhalen en het herhalen om ‘daar ‘ te blijven. Dat MOET. Daar is geen wil, of juist wel (doet er niet toe, allebei even waar). Het MOET. Er MOET over gesproken worden. In boeken, in filmpjes of in satsangs of in het café.

Beetje paradoxaal is dat ik vanuit dat uitgangspunt allerlei vragen ging stellen aan Jan van Delden, een leraar uit de advaita vedanta. Maar ik wist eigenlijk alle antwoorden al! Ik stelde ze eigenlijk aan mezelf.

Dat is wat jij ook doet als je naar een goeroe of spiritueel leraar stapt. Je stapt naar jezelf.

Bedenkelijk

Mijn moeder zei altijd: "Als wij iets hebben bedacht, dan bestaat het."

Ik vond dat wel mooi bedacht.

Het Zelf als Concept & Bluf je suf

Ja, dat werkte wel weer, dat woordje Sex in de titel van mn vorige bericht. Maar goed, daar gaat het nu allemaal even niet over.
Ik wil het graag hebben over die filmpjes die ik gemaakt heb. Ik heb ze weer privé gemaakt. Er valt veel over te zeggen, te bekritiseren, te veroordelen of beoordelen en ik heb er gewoon niet zoveel zin in om al dat gedonder (reacties)  aan te horen. Het is allemaal RUIS. Alles wat er van gevonden wordt door jou is pure ruis en afleiding van wat je werkelijk bent.
Wat je werkelijk bent, jij bent de enige die dat weet. Daar mag je over discussieren, over schelden, je gelukkig mee voelen, of wat dan ook, jij bent alsnog de enige die dat allemaal helemaal zelf = ZELF mag uit zoeken.
ZELF mag het allemaal uitzoeken, uitproberen, creëren, bedenken, maken en breken. ZELF kan je niet zien, ZELF is wat je bent. ZELF doet wezenlijk helemaal niets, ZELF kijkt niet, oordeelt niet, denkt niet, handelt niet, ZELF IS.
Sterker nog: als ik hier beweer dat ZELF IS, dan creeer ik meteen het tegenovergestelde:
ZELF IS niet.
Dat betekent dat er áchter dat 'zelf' een waarnemer lijkt waar te nemen. Dus het ZELF is hier weer opnieuw tot een concept gemaakt. Net zoals één of andere waarnemer die waarneemt. Jonges, waar hebben we het over.

Ja, hier heb je geen bal aan in het dagelijkse leven, helemaal geen ruk. En toch ... het is een wonder boven wonder als je ineens lijkt te ervaren dat met dit inzicht of zien ( ook weer uitdrukkingen om naar dát te wijzen) geboren worden en sterven niet echt bestaan. Dat jij en ik niet bestaan. Dat jij en ik ons dromen. Dat jij en ik dezelfden zijn.

Genoeg van dit vage gedonder.

Morgen weer een dag en wieweet weer een filmpje. Ik hoop dat ik er wat knapper uit zie dan. Dat geeft wat meer verlichting voor de kijkers, voor de zoekers. Zij zijn toch waarlijk op zoek naar schoonheid en troost. En houvast. Ik zal mn best doen er een prachtig kunstwerk van te maken. Mn volgende filmpje heet dan ook: BLUF je SUF.

Want dat is wat je doet: jezelf zo bij elkaar BLUFFEN dat het lijkt alsof je bestaat. Heel knap! Respect!

Paranormaal, wat is dat eigenlijk?

Stom dat mijn bericht over SEX en Jimi het meest gelezen wordt. Nou niet echt stom,, gewoon voorspelbaar natuurlijk. Alles hier draait om de fucking fuck. Voortplanting die gestimuleerd wordt door Lust. Goeie vondst van ONS. Perfect script.

Anyway, even wat anders. Ik wil graag een aantal onderwerpen uitlichten. Hierbij ben ik vooral lief voor jou en mezelf. Geniet er van, want er komt een tijd dat ik SChERP word en geen enkele zin meer heb in Bullshit, Nonsense en al dat gedoe en gedraai.

Hier een filmpje, een lieverdje om jou te PAAIEN, om aan te sluiten bij je belevingswereld.

Wat is Lijden?

Stel je er niks van voor, ik ben wat aan het uitproberen. Het is een soort van sport, weetje, het is niet anders. Ik doe niet mee met vraag en antwoordspelletjes, ik kick alleen maar op mezelf, net als de rest van de wereld.
Ik heb vandaag wat filmpjes gemaakt om aan mezelf te wennen, al blablabla bla voor de camera. Waarom? Ter oefening om mezelf een mooie identiteit te geven. Zo is het maar net.
Anne over het Lijden.

geen vragen a.u.b.

Net terug van een mooi muziekmiddagje in Castricum.

Very interesting place om een satsang te laten plaatsvinden.

Natuurlijk kan IK dat niet, ik heb geen enkel antwoord op jouw vragen. Het had me wel leuk geleken, daar niet van.

Ja, okay, als je me vraagt een verhaal te vertellen, bijvoorbeeld hoe mijn autobiografie is ontstaan, dan heb ik daar wel een prachtig verhaal over te vertellen natuurlijk. Ik verzin dat verhaal ter plekke. TER PLEKKE, hier, hier in het nu. Omdat alle verhalen NU worden gecreëerd.

Het zou best wel eens kunnen dat mijn hersenen niet helemaal sporen. Want het lijkt wel alsof er ergens een gaatje zit waar ‘ik ‘ door kan kruipen en contact krijg met het ‘onpersoonlijke’.

Zoals mijn jongste dochter wel eens zei, toen ze een jaar of 5 was: “Wacht even, mama, als ik met een dode wil praten moet ik even mijn radio aanzetten in mijn hoofd”.

Zit bewustzijn in de hersenen? Of is er ‘iets’  buiten mij waarmee ik kan kijken?

De hele gedachte dat bewustzijn in de hersenen plaatsvindt, lijkt vrij logisch, maar... is een gedachte! “Bewustzijn dat zich in hersenen bevindt, of daarbuiten” ... is een gedachte.

Je maakt van ‘bewustzijn’  een iets, een ding.

Je kunt andermans hersenen waarnemen als het zo uitkomt, maar het punt is: JIJ neemt ze waar, dus de waarneming vindt plaats IN jou! IN jou. I N  jou.  

De vraag of ‘het zien’ , het waarnemen van waarnemen oftewel  je bewustzijn, zetelt in de hersenen is een GEDACHTE. De vraag is een GEDACHTE en er zullen altijd nieuwe GEDACHTEN uit voortkomen. En dan wordt dat wetenschappelijk onderzocht ... als gedachte.

Niet alleen de vraag is een gedachte, maar zelfs  je leven, je lichaam, je zien, je ZIJN , je IK...en alles en iedereen die in jouw wereld verschijnen... zij  zijn niets anders dan gedachten.  Ook de beweringen die ik hier neerleg zijn niets anders dan gedachten. Ik maak dr gewoon weer wat moois van.

Okay, nu haak je misschien af. Maar dit wil ik je meegeven: als je ziet dat je lichaam en de wereld om je heen (tijd en ruimte) gelijk is aan DENKEN dan kun je ook zien dat er áchter dat denken, dát waar het denken in plaats vindt, dáar ligt je ware aard. Dat is wat je bent. Vrijheid. Ondefinieerbare vrijheid. Daar is GEEN denken.

Non non non,  stel mij geen vragen  ....Maar zingen doe ik graag voor je! 

Sex & Jimi

Hi guys, back again, al was ik er nog.

Hebben jullie een leuke jaarwisseling gehad? Die van mij was nogal een heen en weer gedoe. Gelukkig trek ik me er niet echt veel van aan, maar ik moest het wel delen. In eerste instantie met mezelf en in tweede instantie met.. mezelf.. jullie dus. Hoe sneller gedeeld, hoe sneller dit soort grillen weer voorbij zijn. (Dus ik zette op facebook: ‘to be honest I am sad and depressed’.

Het is een eerste vereiste: wat je ook beweert over “Wat je Werkelijk Bent”  in het kader van “Verlichting” of “Realisatie” – wees eerlijk tegen jezelf. Altijd.

Er zijn mensen die het niet nodig vinden zich te identificeren met emoties en zo sla je de plank volledig mis. Emoties zijn puur natuur en willen gezien worden. Door jou.

Emoties willen ervaren worden. Door jou.

Ik zeg niet meteen dat jij die emoties BENT, ik zeg niet meteen dat jij je lichaam bent, of je zelfbedachte ik-actie. Ik zeg dat het handig is dat je jezelf KENT en daar hoort het hele project IK bij.

Dus succes en sterkte.

Want dat heb je nodig. Weinig mensen kennen zichzelf. Waarom? Omdat je geconditioneerd bent jezelf te verdedigen. Stel je toch voor dat niemand jou lief vindt, dat niemand van je houdt...

Wat is het nut dan van het leven? Niet. Er is geen nut. Maar geloof me, jij houdt van jezelf. Anders zou je niet zo boos en verdrietig zijn bij de gedachte dat niemand van je houdt!!

Ik weet niet waarom ik zo overtuigd ben van ‘mijn visie’, misschien omdat ik weet dat mijn overtuiging altijd een leugen is. Dus er is geen visie. Er is geen standpunt. Er is ZIEN, maar ook dat is slechts een bedacht gegeven. Want eigenlijk zie ik niks.  Niet eens een ‘Ik Ben’.

Terug naar gisteravond. Ik voelde me zo klote ineens. Mijn dochter zat naar het journaal te kijken, het jaaroverzicht had ze al gezien. En ik zag die beelden voorbij  komen van geweld, en toen die foto van het verdronken kindje. En ik had net daarvoor beelden gezien van hoe Chinezen hun honden afslachten om ze op te vreten. Het was even too much lijden, weet je.  Dan kom ik meteen op het punt van het zogenaamde ‘doorzien’ van lijden.

Dat is een punt waar ik me nogal in verdiept heb. Het LIJKT alsof er geen fascinatie meer is met zoiets als lijden, lijden op wat voor een manier dan ook. Je eigen lijden omdat je fysieke pijn hebt, of je eigen lijden omdat je depressief bent, je lijden omdat je niks meer voelt en dood wil ( dat is een sensatie waarbij je denkt dat je sowieso niet meer lijdt). Maar hoezo DOORZIEN ??? Ik word gek van al die lui die beweren te  DOORZIEN. Niks geen DOORZIEN. Er valt niks te zien eigenlijk, dus al helemaal niks te DOORZIEN.  

En daarna hoorde ik nog wat nondualiteitBULLSHIT aan. Okay, niet onwaar, zeker niet onwaar, maar ik kreeg toch na zo’n 10 minuten aanhoren van uitgedachte verhalen over nondualiteit erg veel zin in SEX en JIMI HENDRIX.

Aangezien ik geen sexleven heb momenteel (balehhh) moest ik het met JIMI doen. Het luisteren naar zijn Voodoo-song leverde wel even een lekkerheid op. J)

Tot slot citeer ik nog even mijn puberdochter die erg haar best doet te bereiken een beroemdheid te ontmoeten in Amsterdam:

“Ik kom wel steeds dichterbij. Voor Justin Bieber was ik 2 uur te laat en voor Josh Devine (drummer One Direction)  was ik maar een half uur te laat. Dus het gaat steeds beter. “

Never give up!

And a HAPPY New Year, god damn it

JIMI HENDRIX