Van jongs af aan heb ik een fascinatie met zigeuners, zwervers, bedelaars. Het heeft te maken met een gevoel van onafhankelijkheid en vrijheid.
Toen ik een jaar of 10 was zag ik straatmuzikanten hun geld verdienen met muziek. Ze zaten gewoon op de stoep. Dat sprak mij enorm aan en ik bedacht dat ik dat ook wilde. Ik rook vrijheid.
Daarom wilde ik graag rondreizen met een gitaar. Dat heb ik dan ook gedaan toen ik 18 jaar was. Ik zong op straat om mijn geld te verdienen. En zo leerde ik het straatleven kennen.
En daardoor kwam ik veel in aanraking met zwervers en bedelaars. ( Zigeuners, gypsies, dat is een ander verhaal.) Op zondagen ging ik tussen bedelaars staan, voor de kerken. Dat verdiende best goed en de bedelaars die er hun vaste plek hadden verdienden beter dan anders. Want ik zong en als de mensen mij geld gaven, gaven ze ook meteen geld aan de andere bedelaars. Daarnaast verdeelde ik ook mijn eigen opbrengst. Ze namen me mee naar andere plekken en leerden me de techniek van het bedelen.
Al heel snel leerde ik op deze reis dat het spiritueel gezien geen enkel verschil maakt of je arm bent of rijk. Zowel arme als rijke mensen ervaren gemiddeld gezien evenveel geluk als ongeluk.
Persoonlijk vond ik meer geluk bij wat armere mensen dan bij de rijkeren. De rijkeren doen mentaal ingewikkelder (intellectueler) over hun Zijn; arme mensen daarentegen gedragen zich veel directer (spontaner). Okay, rijkdom is veel leuker en makkelijker en armoede kan veel ellende opleveren. Maar mijn voorkeur gaat toch naar het eenvoudige rechtstreekse bestaan.
Ik heb verschillende bedelaars ontmoet die mij vertelden dat zij bewust kozen voor een bedelaarsleven. Het maakte hen gelukkig. Het bracht hen tot de bodem van het bestaan. Ook kwam ik bedelaars tegen die het echt moeilijk hadden en worstelden met het recht van de sterksten op straat. Toch zag ik hier ook veel humor terug en herkende bij veel bedelaars een grote ( vaak paranormale) gevoeligheid voor hun omgeving en wie zij zelf zijn.
Veel aandacht gaat uit naar trucjes om geld af te troggelen, om te overleven, om de anderen slim af te zijn. Als ik op straat zong moest ik echt alleen zingen. Zodra er een bedelaar naast me kwam zitten verdiende ik meteen de helft minder. Daarom stuurde ik ze altijd weg. Dat vond ik niet leuk, maar ook ik had geld nodig om mijn slaapplaats te kunnen betalen.
Ik heb er veel van geleerd. Ik ben sinds mijn reis nooit bang geweest voor armoede. Armoede bestaat niet voor mij. Ik heb immers altijd MIJZELF.
Of je nu rijk en gelukkig bent of arm en diep ongelukkig: bewustzijn is een universeel gegeven. De mogelijkheid tot ervaring van vrijheid is een universeel gegeven.
In dit filmpje vertel ik over een bijzondere ontmoeting met een Portugese bedelaar. Een korte ontmoeting van herkenning. Ik heb er een liedje over geschreven.
Zie: BEGGARS
Geen opmerkingen:
Een reactie posten