Lieve mensen,
Ik stond onder de douche wat hardop tegen mezelf te kletsen.
Dat doe ik wel vaker sinds ik wat aan het oefenen ben met woorden hardop
uitspreken over dit onderwerp (nondualiteit).
Ik stelde mijzelf onder andere de vraag: Anne, ben jij
gerealiseerd? Ik stelde mij de vraag omdat ik doodsbang ben dat iemand mij dat
gaat vragen, het is de stomste vraag ooit namelijk. Ik heb hem wel aan Jan van
Delden gesteld, maar dan ook in een vooringenomen veronderstelling dat ik zeker
wist dat als hij dat was, ik dat dan ook wel moest zijn. Want hoe kon hij als human being ooit méér
weten dan ikzelf over het fenomeen human
being?
Maar goed, als ik mijzelf nu die vraag stel, wat antwoord ik
dan? Er kwam onder de douche een heel verhaal los! Het ging uiteindelijk zelfs
over de kruisiging van Jezus! Ik wou dat ik mezelf op camera had opgenomen want
het was een ijzersterk verhaal, al zeg ik het zelf. Ik zeg het zelf. Hoor wie
het zegt. Ik zeg het ZELF. ( Meister Eckhart zei: want de Waarheid zegt het
zelf.)
Maar goed, wat is dat, ‘gerealiseerd’ ? Dit vertelde ik mijzelve: Het is een woord
wat geen betekenis voor mij heeft. Ja, ’t is een lichtgroenig met geel gemengd
woord ( ik ben synestheet ) . Dat woord ‘realisatie’heb ik geleerd, ik heb
erover gelezen; het wordt gebruikt om
aan te geven dat je ontdekt heb wie je werkelijk bent in de traditie van de
Advaita Vedanta. Lichtelijk stom woord, maar wel begrijpelijk dat het gebruikt
wordt: je iets realiseren. Je realiseren ineens. Iets.
Ik weet niet of ik precies volgens die traditie Advaita
Vedanta ontdekt heb wat ik dan werkelijk ben. Misschien dat ik er toch nog eens
een boek op na moet slaan om te kijken
of ik er iets van een identiteit kan uithalen. Zoiets als: de definitie van
Anne is: Anne = gerealiseerd.
Okay, ik hoop niet dat je dit serieus neemt, he. Alhoewel, natuurlijk heb ik jaren geleden wel
eens gedacht: Tjeeeezus! Waarom is dit MIJ overkomen ??? Hoe kan dat? Waarom
zie ik ineens WAT IK ECHT BEN??? Waarom ik ik ik ik ik ik?? Tegelijkertijd
beseffend dat de persoon Anne niks kan weten, zien of snappen. Dus er leek een
soort van wisselwerking te zijn tussen ‘dat wat “achter” Anne lijkt te zitten
en de persoon Anne. Maar goed, wat ik hier probeer aan te geven is dé grote
valkuil van mensen die ineens het licht zien en beseffen dat zij de wereld zelf
zijn en dat er beslist geen scheiding is tussen jou mij ik en alles enzo. De
valkuil dat de persoon het wel gezien heeft en het nu allemaal wel weet en de
wereld gaat vertellen hoe het allemaal zit. Wat de grote enige echte waarheid
nu inhoudt, namelijk dat de waarheid niet bestaat en dat is de waarheid, die
ene echte waarheid. Blablablablabla.
Nu weer even terug naar de douche. Dit heb ik mijzelf gezegd als antwoord: Kijk, als iemand mij vraagt of
ik gerealiseerd ben dan zeg ik: het woord heeft werkelijk geen betekenis voor
mij. Ik heb echter wel in mijn leven iets ontdekt. Iets wat ik allang wist
eigenlijk, maar ik kon het nog niet zo goed in woorden vangen. Schrijfwoorden
bedoel ik. Want inmiddels heb ik een autobiografie geschreven en een site. En
nu deze blog en nu ben ik ook bezig om het hardop uit te spreken.
Wat ik zie is dit: er is in werkelijkheid geen scheiding tussen ik jij
mij wij jullie zij dat het hier daar nu toen en dan. Tof,hè?
Dat betekent dat als ik mezelf als gerealiseerd zou
bedenken, dat jij dat dan ook bent! Dat is toch een logische consequentie,
nietwaar. Dat betekent dat het hele idee van ‘ik ben ontwaakt en jij niet’ ,
dat dat een onzin idee is. Er bestaat geen ontwaken omdat er geen droom
bestaat. Er bestaat geen verschil tussen een wetende en een nietwetende. Ik kán
niet anders dan jou en mij zo zien. Ik kán niet anders.
En daarom speel ik het spelletje mee. Alsof ik jou iets moet
gaan vertellen...
Nou is het hele lastige aan deze zaak dat ik dus grote
behoefte voel om jullie dit nog eens lekker in te wrijven. Terwijl je het
allang weet, al denk je van niet. Dat is wat er namelijk met mij gebeurt.
Daarom is het nodig zo door te gaan. Steeds maar weer in die
kring van herhaling, het herhalen en het herhalen om ‘daar ‘ te blijven. Dat
MOET. Daar is geen wil, of juist wel (doet er niet toe, allebei even waar). Het
MOET. Er MOET over gesproken worden. In boeken, in filmpjes of in satsangs of
in het café.
Beetje paradoxaal is dat ik vanuit dat uitgangspunt allerlei
vragen ging stellen aan Jan van Delden, een leraar uit de advaita vedanta. Maar
ik wist eigenlijk alle antwoorden al! Ik stelde ze eigenlijk aan mezelf.
Dat is wat jij ook doet als je naar een goeroe of spiritueel
leraar stapt. Je stapt naar jezelf.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten