Hi guys, back again, al was ik er nog.
Hebben jullie een leuke jaarwisseling gehad? Die van mij was
nogal een heen en weer gedoe. Gelukkig trek ik me er niet echt veel van aan,
maar ik moest het wel delen. In eerste instantie met mezelf en in tweede
instantie met.. mezelf.. jullie dus. Hoe sneller gedeeld, hoe sneller dit soort
grillen weer voorbij zijn. (Dus
ik zette op facebook: ‘to be honest I am sad and depressed’.
Het is een eerste vereiste: wat je ook beweert over “Wat je
Werkelijk Bent” in het kader van “Verlichting”
of “Realisatie” – wees eerlijk tegen jezelf. Altijd.
Er zijn mensen die het niet nodig vinden zich te identificeren
met emoties en zo sla je de plank volledig mis. Emoties zijn puur natuur en
willen gezien worden. Door jou.
Emoties willen ervaren worden. Door jou.
Ik zeg niet meteen dat jij die emoties BENT, ik zeg niet
meteen dat jij je lichaam bent, of je zelfbedachte ik-actie. Ik zeg dat het
handig is dat je jezelf KENT en daar hoort het hele project IK bij.
Dus succes en sterkte.
Want dat heb je nodig. Weinig mensen kennen zichzelf.
Waarom? Omdat je geconditioneerd bent jezelf te verdedigen. Stel je toch voor
dat niemand jou lief vindt, dat niemand van je houdt...
Wat is het nut dan van het leven? Niet. Er is geen nut. Maar geloof me, jij houdt van jezelf.
Anders zou je niet zo boos en verdrietig zijn bij de gedachte dat niemand van
je houdt!!
Ik weet niet waarom ik zo overtuigd ben van ‘mijn visie’,
misschien omdat ik weet dat mijn overtuiging altijd een leugen is. Dus er is geen
visie. Er is geen standpunt. Er is ZIEN, maar ook dat is slechts een
bedacht gegeven. Want eigenlijk zie ik niks.
Niet eens een ‘Ik Ben’.
Terug naar gisteravond. Ik voelde me zo klote ineens. Mijn
dochter zat naar het journaal te kijken, het jaaroverzicht had ze al gezien. En
ik zag die beelden voorbij komen van
geweld, en toen die foto van het verdronken kindje. En ik had net daarvoor
beelden gezien van hoe Chinezen hun honden afslachten om ze op te vreten. Het
was even too much lijden, weet je. Dan
kom ik meteen op het punt van het zogenaamde ‘doorzien’ van lijden.
Dat is een punt waar ik me nogal in verdiept heb. Het LIJKT
alsof er geen fascinatie meer is met zoiets als lijden, lijden op wat voor een
manier dan ook. Je eigen lijden omdat je fysieke pijn hebt, of je eigen lijden
omdat je depressief bent, je lijden omdat je niks meer voelt en dood wil ( dat
is een sensatie waarbij je denkt dat je sowieso niet meer lijdt). Maar hoezo
DOORZIEN ??? Ik word gek van al die lui die beweren te DOORZIEN. Niks geen DOORZIEN. Er valt niks te
zien eigenlijk, dus al helemaal niks te DOORZIEN.
En daarna hoorde ik nog wat nondualiteitBULLSHIT aan. Okay,
niet onwaar, zeker niet onwaar, maar ik kreeg toch na zo’n 10 minuten aanhoren
van uitgedachte verhalen over nondualiteit erg veel zin in SEX en JIMI HENDRIX.
Aangezien ik geen sexleven heb momenteel (balehhh) moest ik het
met JIMI doen. Het luisteren naar zijn Voodoo-song leverde wel even een
lekkerheid op. J)
Tot slot citeer ik nog even mijn puberdochter die erg haar
best doet te bereiken een beroemdheid te ontmoeten in Amsterdam:
“Ik kom wel steeds
dichterbij. Voor Justin Bieber was ik 2 uur te laat en voor Josh Devine
(drummer One Direction) was ik maar een
half uur te laat. Dus het gaat steeds beter. “
Never give up!
And a HAPPY New Year, god damn it
Geen opmerkingen:
Een reactie posten