leef je fucking life in volle glorie hoe dan ook, you Formless Creature

Lieve schatten,

Het is onbegrijpelijk, het is niet te bevatten, en ik ga ook geen poging doen. Maar toch wil ik er graag naar wijzen. Ik zit zelf in een niet hele makkelijke periode van mn leven, een tijd van verandering. Soms paniek, soms berusting. Komt en gaat. Ik, Annette,die denkt: ik ben.

Realiseer mij dit: ik kom niet en ik ga niet. Ik ben er altijd. Altijd. En nooit. Hoe paradoxaal. Ieder mens weet dit van nature. Wat je er ook van denkt. Ik hoef jou niks te vertellen, tenzij jij er ZIN in hebt. Heb je zin? Okay. Luister: geboren worden en sterven zijn aangeleerde concepten. Concepten die gebeuren in NU. NU. Hier en NU.

Al bestaat NU niet eens wezenlijk. Waarom niet? Omdat hier opnieuw een concept van gemaakt wordt. Het NU ervaren is het ervaren van niets. Een niets. Een blanco niet standpunt.

Hoe kan ik dat weten? Dat kan ik niet weten. Maar ik zeg het je.

Wil je het niet weten? Ook goed. Weten of nietweten zijn keerzijdes van dezelfde medaille. Ik kan er fucking niks aan doen dat ik hier moet beweren wat ik beweer. Het is wat ik ben.

Ik ben geen leraar, heb geen charisma, ben niksniemand. Een gemiddeld mens, een gemiddeld formless creature. En daarom zing ik dit voor jou.

Vergeef me als ik slechts chaos schep. Maar laat mij duidelijk zijn: leef je leven alsof je het volgende moment sterft. 

Formless Creature

Can you hear the rainbow, do you see the sound of the

Moon she’s humbling while she is hanging around

my mind is speechless and I never wonder why ,

 I just breath and sight the colors through my head

My body, my soul, my nature, but actually I am a totally

Formless Creature  

Do you see the Earth; she is dressed in blue like a shining star

 Imagine anything, this is what you are

and I believe in you and me, we are heading for liberty,

 I love  my body, my soul, my nature   but actually I am a totally

Formless Creature

Colors through my mind are rolling over the lines, having fun

Non local points of views are connecting me and you – having fun

I’m a Formless Creature

I got this view from my window, I can see the light,

It tells the story of the shadows in my life,

 it’s time to countdown

Nobody knows how my ignorance grows no no no no

body, my soul, my nature – actually I am a totally

Formless Creature            

Nobody knows how my ignorance grows, nobody knows

I m wrapped in my illusions but I mended my confusion

I’m a Formless Creature

nnnnnnnnuuuuuuuuuu

ik wil alleen even zeggen dat op het moment dat je dit leest dat dat alles is wat er is.
en op het moment als je dit gelezen hebt .... nu .... nu ... nu dus .... en nu .... en nu.... dat er niks anders is dan de letters n... u....    Een n die je omkeert en dan is het een u.  n .... u ..... n.....u.....

:))))  

Ervaring van Eenheid

English Version
Vroeger besteedde ik niet zoveel aandacht aan bijzondere ervaringen. Wat ik zocht was waarheid, die ene allesomvattende waarheid. Ik wilde antwoorden op mijn vragen. Als ik spirituele ervaringen kreeg - zij overkwamen me spontaan en ik benoem ze pas achteraf als zodanig - had ik al snel door dat die ervaringen bijzonder zijn, maar vergankelijk. Ze komen en ze gaan.
Ik kan er wel een paar noemen, en ik zal er ook een aantal vergeten zijn.
Een ervaring die ik had aan het Amsterdamse IJ en in een speeltuintje in de zandbak gaven mij het inzicht dat er eenheid ervaren kan worden omdat ik en alle andere mensen in principe dezelfde dingen waarnemen: wolken, hemel, bomen, dieren enz. Dus op een bepaald niveau ziet iedereen hetzelfde, zij het dat de waarnemingen net even anders opgevat worden zoals dat  individueel passend is.
Daarnaast overviel mij (aan het IJ) het ongelofelijke inzicht dat ik niets bezit, ik bezit geen inzicht, geen weten, geen nietweten, ik bezit niet eens mijzelf. Deze ervaring was een upsidedown-andersom-ervaring.
Ook had ik eens een overweldige ervaring terwijl ik gewoon achter m'n pc zat. Het was alsof er een stop in mijn hoofd doorsloeg, mijn hele huiskamer leek te verdwijnen en ik kon alleen maar energieën waarnemen en ik dansde als een dolle professor Barabas over de tafel en bank die niet werkelijk bestonden op dat moment, ik leek te vallen in een tijdloze ruimte. Maar goed, ging ook voorbij, die ervaring.
En nu komt het cruciale punt, wat mij betereft.  Alle ervaringen uit mijn verleden zijn niet werkelijk. Zij hebben niet werkelijk plaatsgevonden. Zij vinden pas plaats op het moment dat ik ze hierboven beschrijf.  Zij zijn slechts werkelijk in het NU. Zij verschijnen in mijn verbeelding NU. Ik creeer ze wezenlijk nu hier ter plekke. Ik benoem ' ervaringen,' ik benoem ' verleden' , ik benoem tijd en ruimte. Het wordt nu gedaan. Nu.
Nu kun je denken: ja,  maar toen was het toch ook een nu?
Niks mee te maken. Toen IS nu.

Dit filmpje maakte ik toen ik helemaal leek te verdwijnen als persoon in de schoonheid van de kleuren op het strand. Op elk moment dat dit filmpje in jouw waarneming verschijnt, is NU. 

Wachten

English version

Leuk leven? Leuk leven? Als je daar wil gaan en het lijkt niet mogelijk? But Jesus did it!

Ik heb een kater vandaag, althans, ik denk dat het een kater is na die hele fles wijn die ik opgezopen heb gisteravond. En ik dacht na over dat zogenaamde fysieke pijn lijden en dat mensen dan zeggen: tja, het hoort erbij.

Ja, als je een beetje veel drank op hebt en je de dag daarna hondsberoerd voelt want je hebt een kater (vreemd, die hond/kat combinatie) dan kan je niks anders dan afwachten tot het over gaat.

Dus dat doe ik dan maar. Ik wacht nog steeds. En het is inmiddels al na vijfen!

Over wachten gesproken. Er zijn mensen die rustig afwachten tot hun leven weer voorbij is, wist je dat?

Of ze wachten op bewustzijn.

Toen ik laatst ging optreden zat er iemand in het publiek en die zei dat hij zijn naam van Osho (toentertijd Baghwan) gekregen had. Zijn naam betekent: hij die wacht op bewustzijn.

Wat een grappenmaker, die Osho.  

Bewustzijn zelf zit nergens op te wachten, ook niet op Annette of Hij Die Wacht op Bewustzijn. Bewustzijn heeft geen idee! Mijn lichaam heb ik zelf bedacht, ziektes en lijden ook zelf bedacht. Ik heb een groot voorstellingsvermogen. Ik heb zelfs ‘wachten’ zelf bedacht!

 Maar ik raad je aan nooit te wachten op bewustzijn! Want dat bén je.  Wachten is een verschijnsel. Ook wachten komt en gaat.

Nou, wat gaan we doen? D'r doorheen fietsen of wachten tot het water verdampt? Of is er een andere manier? 

O ja, nog even dit: mijn jongste dochter zei gisteravond nadat ik boos van tafel gelopen was omdat ik volkomen genegeerd werd: “Mama, je visie is je naar je hoofd gestegen.”

Ik beaamde dat natuurlijk onmiddellijk. Iedereen heeft altijd gelijk, in mijn visie.

Maar toch nog even teruggevraagd: “Ja, inderdaad, maar hoezo zeg je dat eigenlijk?”

“Omdat je van alles zit te verzinnen! “

Yeah ! Right ! 

m'n boosheid, m'n kater, m'n neerslachtigheid ... laat maar komen.. en laat maar gaan ... 

Kerstcadeautje voor jullie

English version, click here: English
Vandaag wou ik jullie vertellen dat ik opgemerkt heb dat er ruimte zit tussen gedachten, tussen waarnemingen. Ik zal meteen maar zeggen dat ik dit zelf bedacht heb.
Want om te kunnen opmerken dat er zoiets als ruimte zit tussen mijn gedachten en mijn waarnemingen moet ik al wel weer een beeld hebben van zoiets als 'ruimte' . En ruimte is naar mijn inziens iets illusionairs, het bestaat éigenlijk niet. Maar goed, zo verzand ik al snel in het praten over niets en kan ik wel weer kappen met deze blog.
Toch wou ik het voor nu wel even serieus nemen, dit 'zien' van ruimte. Het heeft namelijk nogal wat consequenties. Het geeft mij ervaringen alsof ik flarden waarneem. Flarden van vormen, van het bestaan zelf. Iets beeldender om je er iets bij te kunnen voorstellen: Ik hoor mijn dochters met elkaar kakelen ( of kinderen uit mijn klas) en tijdens het luisteren naar die gesprekken zie ik openingen, openingen tussen hun reacties op elkaar, openingen tussen mijn gehoor: ik hoor ze spreken en ik hoor even niks, ik hoor ze spreken en ik hoor even niks. Dat geldt ook voor het zien: ik zie een gestalte en ik zie even niks, ik zie een gestalte en ik zie even niks. Dat 'niks' zien moet wel 'iets' zijn, en in mijn verbeelding is het wit. Een wit ballonnetje. Dat is het beeld dat ik maak van 'niks'. Een leegte.
Ja, okay, je mag alweer afhaken, maar er is nog iets interessants hier aan. Hetzelfde geldt namelijk voor het ervaren van pijn. Fysieke pijn is nu even het duidelijkste voorbeeld: als ik veel pijn heb (bijvoorbeeld zoals laatst erge kiespijn), dan ervaar ik dat die pijn er soms niet is. Er is pijn, weg pijn, er is pijn, weg pijn. Heel vreemd. Maar ik heb er een verklaring voor bedacht. Ik heb iets bedacht voor mijn bedachte leegtes, de tussenruimtes. De verklaring is dit: ik ben niet dat wat ik waarneem, ik ben dat wat ziet.Dat wat ziet dat waarneemt, sterker gezegd.
Dat is een scheiding, een eindeloze scheiding.  Dat doe ik expres, want als ik nu ga beweren dat ik éigenlijk ook datgene ben wát ik waarneem, inclusief de waarnemer zélf, dan ben ik weer de hond die achter zijn eigen staart aanzit. En eigenlijk ben ik dan ook die hond. Inclusief staart natuurlijk.
Okay, genoeg geluld tegen jou welke mijzelve is, ik heb het liedje al her en der gedeeld, het is volgens mij mn allermooiste song tot nu toe. En guess what, het is voor JULLIE!
 Klik op deze link:

Nondualiteit

English version, click here: English

Via een mailtje van iemand (P. Kicken) kwam ik op de site terecht waar opnames staan van heel veel mensen die geinterviewd zijn over het idee NonDualiteit. Ik vond het wel leuk om op die gezichten te klikken en wat te luisteren, een paar minuten per gezicht hield ik vol, en er wat doorheen scrollend.
Ik klikte natuurlijk vooral op aantrekkelijke gezichten (onbewuste actie), maar ineens dacht ik: okay, ogen dicht en huppa, klik nou es op een gezicht dat er in eerste instantie voor mij niet uitspringt.
En dat was dus meteen het interview wat mij het meest boeide!! Vannacht met smartphone en oortjes het bed ingedoken en het hele interview afgeluisterd, onder de dekens.
Ik moet toegeven, ik denk dat ik in eerste instantie bleef luisteren omdat er in het begin gezegd werd - in mijn herinnering - dat hij een radioprogramma heeft - en ik hou van radiomensen, ik heb het er altijd naar mijn zin bij lokale radio's als ik daar mag zingen - en ten tweede zegt hij ergens in het begin: "... hoe complexer de mensen het neerzetten, des te minder waar is het. " Toen had hij echt mijn aandacht.
 Leuk interview! Verder nog veel luister/kijkplezier naar de rest natuurlijk :)

Zie: http://www.a-dvaita.nl/interviews.htm

Anyway, ik merk aan mezelf dat ik al weer bijna klaar ben met het spreken over mijzelve, ik ga boodschappen doen. Wijn, nootjes, crackers en dan voor vanavond (kerstavond) een film op Netflix uitzoeken en dan met mijn gezin lekker filmpie kijken. Netzoals alle andere avonden.

Bull shit

 click here for English version

Mensehhhh ! Wat lul ik hier eigenlijk .. ik doe het voor de leukigheid, pure leukigheid, ter vermaak.
Er is maar 1 ding belangrijk: en dat is DIT. Op het moment dat jij dit leest is er niets anders dan DIT.
Op dit moment creeer jij alles wat je ziet, NU ! En dat is niet te snappen als je zo gewend bent de wereld BUITEN jou te plaatsen. Op dit moment creeer jij je verleden, die jij je hebt laten aanpraten.
Je creeert je toekomst, je creeert je ideeen over je geboorte en over je dood. Alles NIET WAAR.

Ik snap wel dat je er geen boodschap aan hebt, vooral als je net als ik een vrij leuk leven leidt. Maar het is tof als je ineens de hele boel OMDRAAIT, het haalt de grond onder je poten weg, niets is meer wat het leek dat het was. En daar ligt die bevrijding, die godvergeten liefdevolle bevrijding waar ieder mens naar hunkert!

Okay, hier nog ff dat filmpje van die zeehond. De kern van het hele verhaal is wat is leven en dood en hoe bedenk jij je leven. Hoe leid jij je leven vol overgave en hartstocht? Go for it , go for it!

aangespoeld zeehondje

Geloof

English version

Het hangt effe van geloof af ..

Wat is dit allemaal, wat is dit, wat ben ik, wat is het heelal.... ik had ooit eens een vreemde ervaring als 15-jarige, waarbij ik deze vragen hardop uitschreeuwde. Midden in de nacht, op een verlaten voetbalveld in Engeland, Isle of Wight. Ik en een vriendin waren uit geweest en de disco kon mij niet boeien,maar de sterrenhemel daarentegen fascineerde me.

Het was vanuit de disco een dik half uur lopen naar ons gastgezin en we sneden de weg behoorlijk af door dwars over voetbalvelden te lopen. We hadden een hoop plezier, zij was mijn bbf’er (best friend ever) en zij hield van dansen en ik hield van me afvragen waar ik mij bevond en of God bestond.

Meteen nadat ik die vragen het heelal in schreeuwde – misschien was ik wat aangeschoten, dat mocht toen al op mijn leeftijd, al zal het wel stiekem gegaan zijn dan – gebeurde er iets heel merkwaardigs. Het leek alsof er een enorme engergiewervelstorm van bovenaf door mij heen wervelde door de aarde en weer terug. Ik tolde rond en rond en riep naar mijn vriendin: SHIT!!! Wat gebeurt er! Wat gebeurt er! En ineens wist ik het antwoord op die vragen die ik geschreeuwd had.

Nadat ik uitgetold was (het leek wel een soort van epileptische aanval, mijn vriendin schrok zich rot, maar we kregen de slappe lach en bleef ik nog een tijdje narillen), werd het heel stil, ik werd heel erg kalm. Ik vertelde haar mijn antwoord: “het hangt allemaal effe van het geloof af. Waarheid hangt af van wat je gelooft. Dat is het antwoord. het is een kwestie van geloof, van wat je er zelf van bakt. Wat je zelf creëert.  God zei het net zelf tegen me. “ Op de één of andere manier voelde het als een enorme bevrijding. Het betekende dat ik alles kon geloven wat ik maar wilde. Ik kon mezelf maken, ik kon mezelf breken.  Ik kon alles zijn, ik kon  niets zijn.

Maar ehmm... door die kalmte die ik over me heen had gekregen vond ik het belangrijker om  steentjes te gaan gooien tegen het slaapkamerraam van een vriendje en durfde ik hem toen pas te vertellen dat ik toch echt niet verliefd op hem was. Nadat hij mij omhelsde met een  “nou ja, jammer dan voor mij” ben ik gaan slapen en moesten er in de jaren daarna mij nog een aantal ervaringen overkomen voordat ik het Antwoord van die Nacht echt interessant begon te vinden. Antwoorden vond ik dan ook niet in specifieke ervaringen.  Antwoorden vond ik toen ik me afvroeg wie de vragen bedacht had.

Ps, ik wilde eigenlijk iets schrijven over leven en dood, maar het ging ineens hier over. Ik vond namelijk een dode zeehond op het strand 

vanmorgen op het strand

Op een vlot bij vloed!

English version

Vandaag op het strand gelopen in de storm. Ik dacht: als het binnen stormt dan moet het ook buiten stormen, niewaar. Of was het nou andersom?

De storm die binnen waait, zijn mijn gedachten.  Ze stormen van de ene hoek naar de andere.

De storm die rondom binnen en buiten in mij tekeer lijkt te gaan, lijkt op de stroming  waar ik niet tegenin  kon  zwemmen. De stroming waarin ik ooit terecht ben gekomen bij afnemend water was zo sterk dat ik beter mij mee kon laten voeren zodat ik er via de zijkant uit kon zwemmen. Dat is de stroming die ik vandaag ongewild opzocht, als enige op het totaal verlaten strand.

Wat zich binnen afspeelt wordt buiten opgezocht.

Ik plaats hier ook een opname van “On a Raft at High Tide”. Dat liedje zong ik namelijk vorig jaar op Schiermonnikoog, waarbij ik vertelde hoe ik in deze geul (zie filmpje en foto) terecht was gekomen en schrok van de enorme sterke stroming. En dat ik me mee liet voeren omdat er gewoon niet tegenin te zwemmen was. Hoe ik me volledig ontspande en via de zijstroom toch nog weer op het wad terecht kwam. De boodschap van dit liedje – aan MIJZELF – is hier: geef je verzet op, laat zijn wie je bent. Dit betekent NIET: ‘laat alles zijn zoals het is, want er is TOCH niks te doen ...’ dat is een misvatting! Het niks doen wordt bedoeld als: je bewust zijn van ... Dat is de betekenis van ‘niks doen’. Het betekent: wees bewust van je verzet tegen jezelf. Dat betekent ook: wees bewust van gevoelens die in je leven, ben je boos, gefrustreerd, gepijnigd? Laat die gevoelens toe, volledig, in volle glorie! Wees eerlijk, wees pijnlijk eerlijk voor jezelf.  Pas dan verschijnt vanzelf de oplossing, op welke manier dan ook!

Someone is calling to finish the show – maar ehhmm.... I  am sailing on a RAFT at HIGH TIDE! Dat kan best gevaarlijk zijn! …. En toch … the curtain is falling … to the ocean you will sail … where ships are gonna mail you … back home! --- maar ehhmm…. Still sailing .... yeah,, and.. so what??

klik hier om het liedje te luisteren: 

On a RAFT at HIGH TIDE

Bizarre Bomen

Vandaag gewandeld waarbij ik vooral bomen tegenkwam.. bomen... het zijn de meest weirde dingen van deze planeet.

Blijkbaar heb ik de gave om mijn identificatie met mijn persoon vrij makkelijk los te laten en de wereld te aanschouwen alsof ik van een andere planeet kom. Het eerste wat me dan opvalt zijn die kleine rare uitsteeksels; het zijn stengels en ik heb geen idee waar ze voor dienen. Ik  voel me zeer verwonderd. Ze worden bomen genoemd. Bomen. Maffe dingen.

Ik vertelde dat aan mijn dochters waarop mijn jongste vertelde: “Weet je wat ik mij nou afvraag, what the fuck het de mens bezielde om zelf melk uit koeien te halen, wat dacht die mens dan: ‘kom zal ik zelf es aan die uiers trekken en het dan gaan drinken? Je gaat toch niet onder een koe staan en er zelf es even aan trekken...??‘

Ieder mens is in staat zichzelf te beschouwen vanuit een ander standpunt. Om zich te verbazen over het wezen ‘mens’ en zich te verbazen over ‘zichzelf’.  Het is een universeel gegeven.

Zo kan ik me ook regelmatig verbazen over mijn lichaam dat vier uitsteeksels heeft, het zijn de armen en de benen. En iets wat er boven hangt: een hoofd dat ik zelf niet kan zien.  Deze vervreemding is geenszins angstaanjagend. Wat enger is, is om te denken dat ik een hele tijd geleden gestorven ben, maar dat ik er geen weet van had. Dat ik dood ben, maar dat niet door heb . Dus dat ik nog altijd denk dat ik leef... maar ik ben dood...  Ik kan me voorstellen dat een labiel persoon daar totaal de kluts van kan kwijtraken omdat je dan vervreemd bent geraakt van concepten ‘dood’ en ‘leven’ en het concept Bestaan. Ik ben er zelf niet bang voor, ik ben nooit meer bang voor mezelf. En daarom kan ik vrijuit bang zijn voor autorijden en onweer.  Daar ben ik zo bang voor! Haha.

Even terug naar die bomen. Het zijn rare wezens, die bomen. Blijkbaar willen ze omarmd worden, ik kwam vandaag dit bordje tegen.

Weet je wat het is? Ik ben zélf een Boom. Dit is geen grap. Het is de wereld die jij bent en jij bent de wereld.

een orgasme

Toen ik gisteren over het eiland ging fietsen, voelde ik me zo blij en zo extatisch door die surrealistische kleuren van de kwelder...
Dus ik vertelde gisteravond aan tafel: 'Jonges, ik was aan het fietsen en was overwhelmed door die mooie kleuren, ik dacht dat ik een orgasme kreeg!"
Dochter (15): "Ja mam, dat krijg je als je al een tijd droog staat."

Ik von em wel leuk :)) 

De truc

English Version
Vandaag de eerste dag op Schiermonnikoog. Ik kom al sinds mijn geboorte naar dit eiland, mijn moeder is daar namelijk geboren en getogen. Schiermonnikoog is het eiland van de liefde en van de leegte.  

Vandaag ervaarde ik een geweldig geluksgevoel toen ik fietste over het eiland en genoot van de prachtige surrealistisch kleuren. 

En daarom dit: Wat ik je vandaag wil laten weten is dat iedere ervaring GEZIEN wordt. Door jou! De truc is: identificeer je met de getuige, de toeschouwer en BLIJF DAAR.

Ik zeg: ‘de truc’ , want identificatie met wat dan ook is een truc. Het heeft te maken met het richten van je aandacht. Je aandacht richten op je lichaam is erg makkelijk, dat gaat vanzelf omdat je dat gewend bent. Je bent gewend je te identificeren met je lichaam. Je kunt je aandacht richten op een rekenvraagstuk of op je werk of ...bedenk maar iets, het is voor iedereen weggelegd.

 Maar... hoe kun je aandacht richten op bewustzijn? Op dát wat ziet? Op dát wat per definitie zichzelf niet kan zien? Het kan eigenlijk ook niet. Het kan niet omdat je in wezen de aandacht zélf bént. Aandacht die aandacht richt op aandacht, bewustzijn dat zichzelf bewust is... Heel eigenaardig...

Er iets vreemds aan dehand. Het lijkt er op dat je toch iets kunt DOEN hiermee (ik zeg expres ‘lijkt’  op dit niveau). Daarom zijn er ook leraren, goeroes (en iemand zoals ik) die voelen dat zij er naar moeten wijzen. Dat zij er naar KUNNEN wijzen. Dat zij anderen erover willen vertellen in de veronderstelling dat de ander er geen weet van heeft. Maar eigenlijk is dat volstrekt overbodig. Waarom? Omdat iedereen – jij ook - weet wie of wat hij van nature is. Je kunt hard roepen dat jij niks weet en de zogenaamde ander wel, maar... je kunt ook bedenken /geloven dat jij je aandacht perfect kunt richten op het grote Niets, het Bewustzijn, de Aandacht.

Dit bedenken of geloven is een maniertje, het is een truc om jezelf te sturen naar die aandacht. Dat is wat veel mensen oefenen tijdens meditatie. Het oefenen in het slechts KIJKEN naar je sensaties die je ervaart. Deze oefening of meditatie hoef je niet alleen toe te passen tijdens het mediteren op die speciale tijden met je meditatieclubje. Je kunt het altijd toepassen, elk moment van je bestaan.

Wat ik je vandaag wil laten weten is dat iedere sensatie, iedere ervaring GEZIEN wordt. Door jou! Ik wil je laten weten dat iedere ervaring van vreugde en geluk tijdens meditatieve momenten heel erg mooi meegenomen is, maarrrr ... dat dat niet is wat jij wérkelijk bent. Wat jij wérkelijk bent is dátgene waar deze ervaringen IN plaats vinden.

Ik wil hier nog wel een kanttekening aan toevoegen. Een hele mooie TRUC  is, als je op zoek bent naar de waarheid over jezelf, dat,  alles wat jij als positief ervaart, alles waar jij blij van wordt, dat kun je aannemen als WAAR. Alles wat jij als negatief ervaart kun je onmiddellijk aannemen als ONWAAR. Gooi het weg. Het is NIET WAAR. Daarmee bedoel ik niet dat jij je negatieve gevoelens moet gaan ontkennen, maar dat waardoor jij je negatief gaat voelen is iets bedachts van je persoonlijkheid, je identiteit waar jij in gelooft. Stop met geloven daar in als het jou slecht laat voelen. Alles wat jou je slecht laat voelen is domweg niet waar.

Tot slot wil ik  nogmaals benadrukken  dat iedere sensatie, iedere gedachte of gevoelens over waarheid of onwaarheid (zoals in de alinea hierboven) in feite altijd plaatsvinden IN jou. De ervaringen zijn niet JOU. Jij bent datgene waar de ervaringen IN plaats vinden.

(Een volgende 'stap' is dan dat er in wezen geen scheiding bestaat tussen datgene waarIN jij en je ervaringen plaatsvinden, je ervaren en dat wat ervaart. Maar da's een beetje too much for now. ) 

Op't matje ...

English Version

Vroeger bezocht ik wel eens een satsang. Ik wist eigenlijk niet wat dat was, en nog steeds weet ik dat niet precies, want elke satsang (bijeenkomst ) is weer anders.  Ja, ik heb er wel over gelezen en ook de definities ervan voor kennis aangenomen. 

Ik ben echter niet iemand die het leuk vindt zich te verdiepen in oude tradities zoals bijvoorbeeld de Advaita Vedanta, de stroming waar ik al eerder over berichtte en van waaruit de term satsang ( bijeenkomst in waarheid)  komt (volgens mij).

 Ik vind het leuker om me te verdiepen in mijzelf, wie ik werkelijk ben, onafhankelijk van welke traditie dan ook.  Om mij te verdiepen in mijzelf moet ik eerst wel geloven in mijn eigen zijn, anders valt er niets om mij in te verdiepen. Dus mijn eerste standpunt is: ik besta en ik ervaar.

En nu wil ik meteen naar mijn ervaring van vandaag.  - Even voor de ‘gevorderden’ : ervaren is naar mijn inziens een bedacht concept,máár er is niets anders dan ervaren, in welke zin dan ook. Je kunt er betekenis aan geven, maar het hoeft niet (ik kom er later wel eens op terug).  Ik ben gewend er betekenis aan te geven, da t heb ik geleerd. Ook jij hebt dat geleerd, van jongs af aan heb je geleerd betekenis te geven aan je ervaringen, je emoties, je gevoelens. Ik als leerkracht maak dagelijks mee hoe ik kinderen moet leren hoe zij met hun gevoelens en emoties om moeten gaan, anders hakken ze elkaar – en ons - de pan in ( denken wij, volwassenen). –

Maar goed, mijn ervaring van vandaag: ik werd op het matje geroepen. Ik voelde hem de hele dag al aankomen, dus liep al met een knoop in mijn maag rond. Natuurlijk had ik allerlei goede redenen om mijzelf te verdedigen, om mijzelf uit te leggen. Maar ...het maakt mij niet uit. Toen ik daar zo zat – zo bijna letterlijk op het matje – dacht ik bij mezelf: “Wat heb ik dit weer mooi voor mezelf bedacht. Het hele spel moet gespeeld worden, en ik doe er gezellig aan mee.”  

Dit is wat ik ervaar: ik zie mijzelf daar zitten en er gaan allerlei gevoelens door mij heen: irritatie, angst, vermoeidheid, boosheid, verdriet. Dat zijn de betekenissen die ik er aan geef. Maar er is nog iets anders: en dat is aanwezigheid. Bewustzijn van een nep spel waarbij een ieder zijn rol speelt en die moet uitspelen. What the hell. Er is één heel belangrijk ding wat ik geleerd heb en dat zal ik hier uit de doeken doen.

Ooit had ik een collega met wie ik een jaar een groep gedraaid heb. Een populaire, sympathieke aantrekkelijke man. Wat hij deed was heel eenvoudig: hij gaf de ander altijd gelijk.

En hier wil ik het voor vandaag bij laten.

Altijd oud?

English Version

Ik ben groepsleerkracht op een basisschool. Ik ben gezegend om te werken met kinderen rond de 12 jaar. Dat vind ik een leuke leeftijd, op deze leeftijd werd ik zelf me bewust van mijn leeftijd.
Toen ik 12 was en in groep 8 zat vond ik mijzelf vreselijk oud. Ik dacht dat ik geen kind meer was. Ik weet nog goed dat ik door een straat van ons dorp liep, langs het huis van oude mensen. Ik verbeeldde me dat die mensen mij zagen lopen; meestal was dat ook zo, want ik zwaaide altijd naar ze als ze voor het raam zaten. Ik kende ze niet echt, maar ik weet nog goed dat ik dacht: gadverdamme, deze mensen vinden mij nu ook echt oud. Ik ben geen kind meer. Ik ben twaalf. TWAALF ! Vreselijk oud!
De rest van mijn leven vond/ vind

ik mijzelf vreselijk oud. Altijd. Elk jaar, iedere dag. Oud, oud oud!
Maar eigenlijk weet ik niet goed wat het is; dat 'oud' zijn. Ik zie van binnenuit dat mijn lichaam ouder lijkt te worden, het verschrompelt nu een beetje, mijn ogen gaan achteruit, ik krijg een gerimpelde huid. Ik zie het gebeuren en ik kan het niet tegenhouden. Maar DAT wat het ziet gebeuren verandert niet. 'HET"kijkt slechts toe en verwondert zich. "HET" wordt namelijk niet ouder, "HET" lijkt altijd dezelfde gebleven! Een tijdloze getuige, een getuige die ook aanwezig was toen mijn slechts vierjarig lichaam in het gras lag en zich verwonderde over zoiets als 'gras'. Een tijdloze getuige die het stoepje aanveegde met een veger en blik en keek naar jonge mensenhandjes, kinderhandjes, en dacht: NU is het NU. En het zal altijd NU zijn.

wat is bewustzijn?

English Version 

Wat is in vredesnaam bewustzijn?

Laat ik beginnen met dit:  de term bewustzijn is een naam voor een concept waarbij wij ons iets voorstellen. Vooral het idee dat je er BENT:  "Ik ben mij bewust van mijzelf". (Ik Ben)

Maar waarvan ben jij je dan bewust? Wat is dan dat 'mijzelf' ?
Waarschijnlijk kom je nu met een opsomming, zoals: mijn lichaam, mijn gedachten, mijn gevoelens, mijn emoties, mijn denken, mijn dit en mijn dat .... -- mijn identiteit ....
Je identiteit die jijzelf verzint. Die jij je laat aanpraten. En dat hoort ook zo. Het is prettig om een anker te 'hebben'. Iets waar je altijd op terug kunt vallen als je het ff niet meer weet.

Het is okay als je voor jouw gevoel op je anker terug kunt vallen als je je daar prettig bij voelt, als je een vrij leuk leven leidt.
Maar het is minder fijn als je vol zit met negatieve gedachten over jezelf, je verleden, je familie, je omgeving. Of als je pijn lijdt. Dan voel je je ongelukkig en ga je strijden.
Waar strijd je dan tegen? Tegen niets anders dan jezelf en je bedachte identiteit! Is goed, geen probleem. Toch?
Je merkt dat ik al afstand heb genomen tussen JOU en je anker/ identiteit. Dat is mogelijk zodra je je  bewust wordt van het feit dat je in staat bent om te kijken naar je identiteit. Om een denkbeeldige afstand te nemen van je gevoelens.  Bewust zijn van wat JIJ aanneemt als je anker/ identiteit.

Wat neem jij eigenlijk allemaal aan? Daar kun je je bewust van worden. Bewust worden en bewust zijn is iets anders dan jezelf beoordelen of veroordelen! Bewust zijn betekent dat jij vanaf een illusionaire afstand naar jezelf kijkt.
En DAT wat naar jouzelf kijkt, dat is wezenlijk onnoembaar. Onnoembaar en onzichtbaar.

Daar hebben we dan de naam 'bewustzijn'  voor verzonnen. En vervolgens maken we daar weer een concept van. Vooral het idee dat je er BENT. "Ik ben mij bewust van mijzelf. "

Dat is het kringetje. De hond die achter zijn staart aanloopt. En dan zijn er allerlei zogenaamde goeroe's/ leermeester die beweren dat je zoiets als "bewustzijn" bent. Je hebt er werkelijk geen zak aan. Want 'mijzelf' bestaat niet. Het bestaat domweg niet. Er is geen 'mijzelf'. Een 'mijzelf' droom je, je droomleeft.

Dat illusionaire standpunt van waaruit jij naar jezelf kijkt is dan ook echt illusionair. Het bewustzijn waar jij je een voorstelling van probeert te maken bestaat niet. Het bewustzijn heeft geen enkele eigenschap. Het geniet niet, het wordt niet boos, het heeft geen kleur, het doet niet niks alles niet iets.
JIJ kunt kijken naar jezelf, je kunt kijken naar hoe je denkt bewust te zijn, je kunt kijken naar je wereld, maar JIJ - DAT wat KIJKT - kan jezelf niet zien! JIJ wordt zichtbaar gemaakt door een spiegel, een droom, een reflectie. En dat wat zichtbaar wordt gemaakt is een illusie. Een prachtige droom waarin jij alleen kunt sturen als je ZIET dat het een droom is. Als je ZIET dat je identiteit een droom is dan ligt daar totale bevrijding in verborgen.

En weet je wat zo grappig is... jij weet dit van nature.

Absurd Verlicht

English Version 

Dit is mijn nieuwe blog.
Hier wil ik uitleggen hoe ik mijzelf, jou en de wereld ervaar en misschien is er herkenning bij andere mensen.
Ik heb geen waarheid in pacht, omdat ik vind dat de waarheid niet bestaat. Sterker: ik besta niet en jij ook niet. Wat wij ervaren is een droom. Wij zijn niet de dromer, maar wat wij werkelijk zijn is het zien van een droom én het zien van de dromer en het dromen. Zo, die zit.
Het zien zelf kun je aanduiden met Bewustzijn. Al lijkt 'bewustzijn' opnieuw een concept, een soort van afspraak.
Wat wij zijn ( wat ik werkelijk ben) is niet in woorden uit te drukken en daarom zullen al mijn woorden verwijzingen zijn. Wijzen naar datgene wat ik ontdekt heb in de loop van mijn leven.
Waar het om gaat is zelfonderzoek. Niet een onderzoek naar je privéleven, geen analyse van je verleden of je persoonlijkheid, nee, een zelfonderzoek naar je bewustzijn. Een voortdurend bewustzijn van je handelen; je waarnemen, je emoties en gevoelens in het hier en nu.