Wat is dit allemaal, wat is dit, wat ben ik, wat is het
heelal.... ik had ooit eens een vreemde ervaring als 15-jarige, waarbij ik deze
vragen hardop uitschreeuwde. Midden in de nacht, op een verlaten voetbalveld in
Engeland, Isle of Wight. Ik en een vriendin waren uit geweest en de disco kon
mij niet boeien,maar de sterrenhemel daarentegen fascineerde me.
Het was vanuit de disco een dik half uur lopen naar ons
gastgezin en we sneden de weg behoorlijk af door dwars over voetbalvelden te
lopen. We hadden een hoop plezier, zij was mijn bbf’er (best friend ever) en
zij hield van dansen en ik hield van me afvragen waar ik mij bevond en of God
bestond.
Meteen nadat ik die vragen het heelal in schreeuwde –
misschien was ik wat aangeschoten, dat mocht toen al op mijn leeftijd, al zal
het wel stiekem gegaan zijn dan – gebeurde er iets heel merkwaardigs. Het leek
alsof er een enorme engergiewervelstorm van bovenaf door mij heen wervelde door
de aarde en weer terug. Ik tolde rond en rond en riep naar mijn vriendin:
SHIT!!! Wat gebeurt er! Wat gebeurt er! En ineens wist ik het antwoord op die
vragen die ik geschreeuwd had.
Nadat ik uitgetold was (het leek wel een soort van
epileptische aanval, mijn vriendin schrok zich rot, maar we kregen de slappe
lach en bleef ik nog een tijdje narillen), werd het heel stil, ik werd heel erg
kalm. Ik vertelde haar mijn antwoord: “het hangt allemaal effe van het geloof
af. Waarheid hangt af van wat je gelooft. Dat is het antwoord. het is een
kwestie van geloof, van wat je er zelf van bakt. Wat je zelf creëert. God zei het net zelf tegen me. “ Op de één of
andere manier voelde het als een enorme bevrijding. Het betekende dat ik alles
kon geloven wat ik maar wilde. Ik kon mezelf maken, ik kon mezelf breken. Ik kon alles zijn, ik kon niets zijn.
Maar ehmm... door die kalmte die ik over me heen had
gekregen vond ik het belangrijker om steentjes te gaan gooien tegen het
slaapkamerraam van een vriendje en durfde ik hem toen pas te vertellen dat ik
toch echt niet verliefd op hem was. Nadat hij mij omhelsde met een “nou ja, jammer dan voor mij” ben ik gaan
slapen en moesten er in de jaren daarna mij nog een aantal ervaringen overkomen
voordat ik het Antwoord van die Nacht echt interessant begon te vinden. Antwoorden
vond ik dan ook niet in specifieke ervaringen. Antwoorden vond ik toen ik me afvroeg wie de
vragen bedacht had.
Ps, ik wilde eigenlijk iets schrijven over leven en
dood, maar het ging ineens hier over. Ik vond namelijk een dode zeehond op het strand  |
| vanmorgen op het strand |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten