English Version 
Wat is in vredesnaam bewustzijn?
Laat ik beginnen met dit: de term bewustzijn is een naam voor een concept waarbij wij ons iets voorstellen. Vooral het idee dat je er BENT: "Ik ben mij bewust van mijzelf". (Ik Ben)
Maar waarvan ben jij je dan bewust? Wat is dan dat 'mijzelf' ?
Waarschijnlijk kom je nu met een opsomming, zoals: mijn lichaam, mijn gedachten, mijn gevoelens, mijn emoties, mijn denken, mijn dit en mijn dat .... -- mijn identiteit ....
Je identiteit die jijzelf verzint. Die jij je laat aanpraten. En dat hoort ook zo. Het is prettig om een anker te 'hebben'. Iets waar je altijd op terug kunt vallen als je het ff niet meer weet.
Het is okay als je voor jouw gevoel op je anker terug kunt vallen als je je daar prettig bij voelt, als je een vrij leuk leven leidt.
Maar het is minder fijn als je vol zit met negatieve gedachten over jezelf, je verleden, je familie, je omgeving. Of als je pijn lijdt. Dan voel je je ongelukkig en ga je strijden.
Waar strijd je dan tegen? Tegen niets anders dan jezelf en je bedachte identiteit! Is goed, geen probleem. Toch?
Je merkt dat ik al afstand heb genomen tussen JOU en je anker/ identiteit. Dat is mogelijk zodra je je bewust wordt van het feit dat je in staat bent om te kijken naar je identiteit. Om een denkbeeldige afstand te nemen van je gevoelens. Bewust zijn van wat JIJ aanneemt als je anker/ identiteit.
Wat neem jij eigenlijk allemaal aan? Daar kun je je bewust van worden. Bewust worden en bewust zijn is iets anders dan jezelf beoordelen of veroordelen! Bewust zijn betekent dat jij vanaf een illusionaire afstand naar jezelf kijkt.
En DAT wat naar jouzelf kijkt, dat is wezenlijk onnoembaar. Onnoembaar en onzichtbaar.
Daar hebben we dan de naam 'bewustzijn' voor verzonnen. En vervolgens maken we daar weer een concept van. Vooral het idee dat je er BENT. "Ik ben mij bewust van mijzelf. "
Dat is het kringetje. De hond die achter zijn staart aanloopt. En dan zijn er allerlei zogenaamde goeroe's/ leermeester die beweren dat je zoiets als "bewustzijn" bent. Je hebt er werkelijk geen zak aan. Want 'mijzelf' bestaat niet. Het bestaat domweg niet. Er is geen 'mijzelf'. Een 'mijzelf' droom je, je droomleeft.
Dat illusionaire standpunt van waaruit jij naar jezelf kijkt is dan ook echt illusionair. Het bewustzijn waar jij je een voorstelling van probeert te maken bestaat niet. Het bewustzijn heeft geen enkele eigenschap. Het geniet niet, het wordt niet boos, het heeft geen kleur, het doet niet niks alles niet iets.
JIJ kunt kijken naar jezelf, je kunt kijken naar hoe je denkt bewust te zijn, je kunt kijken naar je wereld, maar JIJ - DAT wat KIJKT - kan jezelf niet zien! JIJ wordt zichtbaar gemaakt door een spiegel, een droom, een reflectie. En dat wat zichtbaar wordt gemaakt is een illusie. Een prachtige droom waarin jij alleen kunt sturen als je ZIET dat het een droom is. Als je ZIET dat je identiteit een droom is dan ligt daar totale bevrijding in verborgen.
En weet je wat zo grappig is... jij weet dit van nature.
Wat is in vredesnaam bewustzijn?
Laat ik beginnen met dit: de term bewustzijn is een naam voor een concept waarbij wij ons iets voorstellen. Vooral het idee dat je er BENT: "Ik ben mij bewust van mijzelf". (Ik Ben)
Maar waarvan ben jij je dan bewust? Wat is dan dat 'mijzelf' ?
Waarschijnlijk kom je nu met een opsomming, zoals: mijn lichaam, mijn gedachten, mijn gevoelens, mijn emoties, mijn denken, mijn dit en mijn dat .... -- mijn identiteit ....
Je identiteit die jijzelf verzint. Die jij je laat aanpraten. En dat hoort ook zo. Het is prettig om een anker te 'hebben'. Iets waar je altijd op terug kunt vallen als je het ff niet meer weet.
Het is okay als je voor jouw gevoel op je anker terug kunt vallen als je je daar prettig bij voelt, als je een vrij leuk leven leidt.
Maar het is minder fijn als je vol zit met negatieve gedachten over jezelf, je verleden, je familie, je omgeving. Of als je pijn lijdt. Dan voel je je ongelukkig en ga je strijden.
Waar strijd je dan tegen? Tegen niets anders dan jezelf en je bedachte identiteit! Is goed, geen probleem. Toch?
Je merkt dat ik al afstand heb genomen tussen JOU en je anker/ identiteit. Dat is mogelijk zodra je je bewust wordt van het feit dat je in staat bent om te kijken naar je identiteit. Om een denkbeeldige afstand te nemen van je gevoelens. Bewust zijn van wat JIJ aanneemt als je anker/ identiteit.
Wat neem jij eigenlijk allemaal aan? Daar kun je je bewust van worden. Bewust worden en bewust zijn is iets anders dan jezelf beoordelen of veroordelen! Bewust zijn betekent dat jij vanaf een illusionaire afstand naar jezelf kijkt.
En DAT wat naar jouzelf kijkt, dat is wezenlijk onnoembaar. Onnoembaar en onzichtbaar.
Daar hebben we dan de naam 'bewustzijn' voor verzonnen. En vervolgens maken we daar weer een concept van. Vooral het idee dat je er BENT. "Ik ben mij bewust van mijzelf. "
Dat is het kringetje. De hond die achter zijn staart aanloopt. En dan zijn er allerlei zogenaamde goeroe's/ leermeester die beweren dat je zoiets als "bewustzijn" bent. Je hebt er werkelijk geen zak aan. Want 'mijzelf' bestaat niet. Het bestaat domweg niet. Er is geen 'mijzelf'. Een 'mijzelf' droom je, je droomleeft.
Dat illusionaire standpunt van waaruit jij naar jezelf kijkt is dan ook echt illusionair. Het bewustzijn waar jij je een voorstelling van probeert te maken bestaat niet. Het bewustzijn heeft geen enkele eigenschap. Het geniet niet, het wordt niet boos, het heeft geen kleur, het doet niet niks alles niet iets.
JIJ kunt kijken naar jezelf, je kunt kijken naar hoe je denkt bewust te zijn, je kunt kijken naar je wereld, maar JIJ - DAT wat KIJKT - kan jezelf niet zien! JIJ wordt zichtbaar gemaakt door een spiegel, een droom, een reflectie. En dat wat zichtbaar wordt gemaakt is een illusie. Een prachtige droom waarin jij alleen kunt sturen als je ZIET dat het een droom is. Als je ZIET dat je identiteit een droom is dan ligt daar totale bevrijding in verborgen.
En weet je wat zo grappig is... jij weet dit van nature.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten